[REGISTER] Homiliën van Leopold

Citaat :

Homiliën van Leopold


Dit werk is een verzamelwerk van de geschreven homiliën, ook bekend als preken, gedaan door broeder Leopold. Elke homilie is voorzien van informatie over de datum en plaats waarop de homilie werd gegeven en in relatie tot welk hoofdstuk van het Boek der Deugden.

Het ordenen gebeurde volgens de volgorde van de hoofdstukken van het Boek der Deugden.



• Leven van Aristoteles


• Boek I: Dialogen


• Hoofdstuk I
  
  21 november 1458 - "Licht in de duisternis"
  
  
• Hoofdstuk II
  
  12 december 1458 - "Zoektocht naar antwoorden"
  
  
• Hoofdstuk XII
  
  18 november 1458 - "Hij is met ons" (doopsel)



• Leven van Christos



• Hoofdstuk IV
  
  17 november 1458 - "Velen uit één"
  
  
• Hoofdstuk X
  
  19 december 1458 - "Luister en handel met je hart"
  
  
• Hoofdstuk XI
  
  20 november 1458 - "Liefdesoffer" (huwelijk)
  
  
• Hoofdstuk XVI
  
  23 december 1458 - "Na het vlees" (begrafenis)

Citaat :

"Licht in de duisternis"



Deze homilie werd gegeven door broeder Leopold, diaken te Utrecht, in de parochiekerk van Utrecht op 21 november 1458 na de lezing uit het Leven van Aristoteles, Boek I, Hoofdstuk I.


Mijn medegelovigen,

We horen hier het verhaal van de geboorte van Aristoteles, de naamgever van ons geloof. Zijn komst werd aangekondigt door de Allerhoogste op ontzagwekkende wijze. De hele wereld kon de komeet, die door de onmetelijke ruimte suisde, zien.

Zijn komst was nodig, het Woord van God was in de loop der eeuwen vergeten. Er was nood aan een rechtschapen man die zou opstaan uit het volk en Hij zou bij monde van een gewone sterveling Zijn boodschap verkondigen. De mensen zochten broodnodig hun toevlucht tot valse goden om hun honger naar zingeving te stillen. Gelukkig kwam de profeet Aristoteles om licht in de duisternis te brengen.

De Almachtige koos in zijn onmetelijke wijsheid geen persoon aan die in leven was, maar een kind en bereidde het voor, al van voor zijn geboorte om Zijn wil te verkondigen.

Ook nu in deze tijden is het nodig dat er "profeten" opstaan, mensen die het woord van God willen verkondigen. De kerken lopen leeg en er is een nijpend tekort aan gebedsdienaren. Maar, laat ons niet weten waar er twee of drie verenigt zijn in Zijn naam, daar is Hij in hun midden.

In de komende weken zullen we meer over Aristoteles lezen en dieper op de boodschap ingaan. Deze tekst schetst het beeld in welke wereld hij geboren werd.

Citaat :

"Zoektocht naar antwoorden"



Deze homilie werd gegeven door broeder Leopold, diaken te Utrecht, in de parochiekerk van Utrecht op 12 december 1458 na de lezing uit het Leven van Aristoteles, Boek I, Hoofdstuk II.


Broeders en zusters,

Aristoteles kennen we allemaal als een oude wijze man. Het is vaak moeilijk voor ons om hem te zien als kind, onschuldig en onwetend. Maar juist daarom koos de Almachtige een kind om Zijn boodschap te verkondigen. Een kind dat niet gecorrumpeerd was door valse priesters en goden. Puur, nieuwsgierig en kwetsbaar.

God maakte het Aristoteles niet gemakkelijk. Hij gaf hem geen monoloog die hij moest afdreunen in Zijn naam. Neen, Hij deed hem nadenken. Het antwoord zit al van in het begin in ons, het zit in elk kind van de Allerhoogste. Het is onze natuur om naar Hem, naar het Goede te neigen. Door zonde dwalen wij af van het rechtschapen pad en in de tijden van Aristoteles was de hele wereld vervallen in zonde.

Maar, God wenste alles te herstellen. Zijn woord moest opnieuw verkondigd worden aan de vergeetachtige mensen. Hij koos daarom één van zijn kinderen uit, Aristoteles. Waarom hem? Dat zullen we nooit weten. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. We kunnen allemaal maar gissen naar Zijn bedoelingen. We zijn te zwak om alles te begrijpen, en aangezien Alles uit Hem voortkomt…

God belaste de jonge Aristoteles met een opdracht: “Zoek naar de enige God, de Waarheid en de Schoonheid”.” Deze opdracht vormt de rode draad in het hele leven van Aristoteles. Zijn leven staat in het teken van deze zoektocht, maar eigenlijk kwam er al zeer snel een antwoord op zijn vragen.

Toen hij aan zijn moeder, Phaetis, vroeg wat de Waarheid was antwoordde zij dat ze van hem hield en dat dat het belangrijkst was. Misschien onbewust, misschien bewust, gaf de moeder van de Profeet een krachtig antwoord op de vraag. De Liefde is een onvoorstelbare kracht, het bindt ons met anderen en met de Heer. We zijn kinderen van een liefdevolle Vader, Hij verwacht dat wij ook Hem liefhebben. Liefde is puur en onvervalst. Liefde is het hoogste goed, de Waarheid…

Citaat :

"Luister en handel met je hart"



Deze homilie werd gegeven door broeder Leopold, diaken te Utrecht, op de Grote Markt te Den Haag op 19 december 1458 na de lezing uit het Leven van Christos, Hoofdstuk X.


Dierbare medegelovigen,

In de lezing van vandaag hoorden wij hoe Christos de Profeet voor het eerst voor een grote meningte sprak. Hij ging naar Jeruzalem, een grootse stad in het Heilige Land. In die tijd was het oude aristotelische centrum vervallen in goddeloosheid en zonde. De Romeinen hadden, na valse, ketterse koningen, de macht gegrepen door oorlog en verboden en onderdrukten de weinige deugdelijke mensen die nog geloofden in de Almachtige.

Christos sprak, zoals u hoorde in de lezing, en alle luisterden. Hij bevond zich in een kolkende, woeste zee, een orkaan van mensen, en toch verstonden allen zijn stem, zijn woorden, zijn waarheden. Maar, "zijn" woorden? Nee, het Woord van God!

Mensen raakten in vervoering en voor het eerst sinds lang was er iemand die hun hart en ziel opnieuw aanraakte. Het was alsof zij wakker werden uit een diepe slaap. Zij ontwaakten in de Liefde van Allerhoogste!

Mijn broeders en zuster, laat ons allen wat meer zoals Christos zijn. Laat ons ons geloof verkondigen en beleven. In de warmte van uw eigen huisgezin, in de herberg met vrienden en vreemden, op de akkers en in de herenhuizen. Overal is Hij, overal moet Hij gehoord worden.

Wij horen Hem en elkaar niet altijd, maar laat ons proberen Hem te vinden in de stilte van ons hart.

Laat ons, voor wij hier straks opnieuw uiteen zullen gaan, nog slechts verbonden door het Geloof, bidden opdat allen naar Zijn Woord kunnen luisteren, zich ervoor openstellen. Laat ons bidden dat ook wij, Zijn kinderen, kunnen bijdragen aan de verspreiding van Zijn Woord. Want daartoe zijn wij allen in staat, als gelovigen en mensen!

Citaat :

"Velen uit één"



Deze homilie werd gegeven door broeder Leopold, diaken te Utrecht, in het seminarie te Reims als voorbeeldmis op 17 november 1458 na de lezing uit het Leven van Christos, Hoofdstuk IV.


Beminde gelovigen… Deze tekst kan op het eerste zicht enigzins paradoxaal lijken. Christos, onze Tweede en Laatste Profeet, ontmoette vele mensen die de Almachtige zochten in de eenzaamheid. Zij die de Stad en de mensheid zelve ontwijken, mijden. Hij poogde hen te overtuigen om terug te keren naar de Stad zodat ze actief konden deelnemen aan het stadsleven, het dagelijkse leven, en slaagde hier ook in. Toch prees hij ook de eenzaamheid en het individu.

Het lijkt vreemd dat men zowel voor een gemeenschap is als mede voor het individu, maar we mogen nooit vergeten dat een gemeenschap een verzameling individuen is. Elke persoon is uniek op zijn of haar eigen manier. Ieder heeft zijn of haar eigen talenten.

Christos benadrukt het belang van de gemeenschap. Alleen zijn we niets, zwak, maar benadrukt ook dat de gemeenschap niet "één" is. Het een zekere eenheid hebben, maar niet de eenheid zoals een levend organisme. Het bestaat uit velen, vele gelijken. Iedereen afzonderlijk heeft zijn of haar specifieke noden en een ander kan hieraan vervullen. Samen vormen ze een evenwicht.

We zijn hier allen te saam om God te vinden. Maar hij kan ook gevonden worden in de stilte van ons hart… In een briesje dat waait door een bos…

Eenzaamheid is nodig om de gemeenschap beter te kunnen begrijpen en de gemeenschap is nodig om de eenzaamheid beter te begrijpen. Ze zijn complementair. Dat is wat Christos ons vandaag leert.

Citaat :

"Hij is met ons"



Deze homilie werd gegeven door broeder Leopold, diaken te Utrecht, in het seminarie te Reims als voorbeelddoopmis op 18 november 1458 na de lezing uit het Leven van Aristoteles, Boek I, Hoofdstuk XII.


Deze passage lijkt misschien vreemd in het licht van de gebeurtenis van vandaag, namelijk het doopsel van Albert. We zijn geen verband tussen een geboorte of een vernieuwing, maar een eerste oogopslag kan bedrieglijk zijn. Vele van de heilige teksten hebben een diepere betekenis dan de letterlijke.

Men kan deze tekst herkennen als Aristoteles' "de wijze man moet deelnemen aan het stadsleven", maar we kunnen ook iets anders zien. Namelijk dat een mens, een kind van God, alleen is in het duister en door een overgang, het doopsel, de weg naar het licht kan vinden, het Licht van de Almachtige. Zo kan hij samenkomen met anderen in de aristotelische gemeenschap. Hij heeft de mogelijkheid om lief te hebben, om de Aristotelische Vriendschap te mogen ervaren, de kracht die ons allen bind. We hebben de gave om onze Schepper te beminnen en anderen van ons ras, onze broeders en zusters.

Dit leert Aristoteles ons, dat zelfs in eenzaam de Aristotelische Vriendschap kan gevonden worden. In de eenzaamheid, samen met de Allerhoogste. Want, we zijn nooit alleen. God is met ons. Altijd en overal. Maar, de Vriendschap is ook datgene wat de gemeenschap bindt. Daarom moeten we deelnemen aan het leven in de Stad.

Het doopsel is een verwelkoming. Een verwelkoming in een groter geheel, het geheel van de Kerk, waar de deugden en de Aristotelische Vriendschap heersen en ons allen verbinden. Met de medemensen en met God de Vader.

Ik dank u voor uw aandacht, broeders en zusters. Laat ons nu overgaan tot het eigenlijke doopsel.

Citaat :

"Liefdesoffer"



Deze homilie werd gegeven door broeder Leopold, diaken te Utrecht, in het seminarie te Reims als voorbeeldhuwelijksmis op 20 november 1458 na de lezing uit het Leven van Christos, Hoofdstuk XI.


Mijn dierbare broeders en zusters… De tekst die Jehan voor ons vandaag voorleest lijkt ogenschijnlijk niet gepast voor een huwelijk, maar wees niet bedrogen! Deze tekst vertelt ons, naast de zending van de eerste bisschoppen, dat liefde een noodzakelijkheid is. En dat liefde niet spontaan opkomt, maar dat ervoor gewerkt worden. Liefhebben en niet voor niets een werkwoord.

Een van de grootste gaven die de Allerhoogste, onze Scheppers, ons gegeven heeft is ons vermogen om lief te hebben. Hij gaf ons de wereld en vroeg niets terug, behalve om Hem lief te hebben. Iets wat velen zijn vergeten. Zij nemen alles aan alsof het een vanzelfsprekendheid is. We moeten liefhebben, we moeten ons ermee voeden, erop leven. Zonder liefde zijn we niets, vallen we in de klauwen van het Wezen zonder Naam en komen we terecht in de Zeven Hellen van de Maan.

Dus, alsjeblieft, Jehan en Anna, en jullie allemaal, broeders en zusters… Heb elkaar lief. Christos stierf opdat wij opnieuw elkaar zouden kunnen liefhebben en opnieuw volgens de deugden zouden leven. Vergeet dit niet. Vergeet nooit het belang van de liefde.

Het feit dat Jehan en Anna hier voor ons allen staan en elkaar hun eeuwige liefde willen beloven is een mooie zaak. Hun daad is hetzelfde als tegen God zeggen: "Almachtige Vader, ik heb iemand lief, en daarom heb ik u lief, mijn Schepper."

Vergeet nooit lief te hebben!

Citaat :

"Na het vlees"



Deze homilie werd gegeven door broeder Leopold, diaken te Utrecht, in het seminarie te Reims als voorbeeldbegrafenismis op 23 december 1458 na de lezing uit het Leven van Christos, Hoofdstuk XVI.


Mijn dierbare broeders en zusters in het geloof,

De lezing van vandaag vertelt ons het martelaarschap en de dood van onze Gids en Spiegel van Goddelijkheid, Jeshua Christos, de Tweede Profeet.

Dood is voor de mensen nooit het ultieme einde. Het is een toestand tussen leven en de eeuwigheid.

Wanneer onze ziel, ons, Zijn kinderen, gegeven door de Allerhoogste, de Vader en Schepper, ons sterfelijk en vergankelijk lichaam verlaat zal het stijgen. Hoger dan alles wat wij waarnemen. Het stijgt naar Hem, de Opperrechter. Daar, wanneer we voor Zijn aanschijns staan, zal Hij ons leven beoordelen. Of we volgens Zijn deugden hebben geleefd of niet. Indien niet zal Hij ons verbannen naar de Zeven Hellen op de Maan, waar we een eeuwigheid met de vervloekten en prins-demonen zullen verblijven. Maar, als je leven deugdzaam en voorbeeldig was, zal je de gemeenschap van de heiligen vervoegen. Met de aartsengelen van de Deugden, Aristoteles, Christos en Hijzelve.

Perfectie, zoals het leven van de Profeten evenaarde, is haast onmogelijk te behalen. Maar we kunnen er steeds naartoe streven. Om op zijn minste proberen te leven zoals hen.

Christos stierf voor de vergeving van onze zonden. Zorg ervoor dat zijn dood geen verloren zaak was. Hij is in het Paradijs, tezamen met de rechtschapenen. Deze rechtschapenen waken over ons, en we kunnen tot hen bidden voor hulp. We kennen ze als heiligen.

Nudat Willem ons heeft verlaten en zijn aardse leven achter zich liet, zal ook hij berecht worden, zoals elke andere mens.

Laat ons bidden voor zijn zieleheil!