[Vertaald]Leven van Aristoteles: Deel I - Hoofdstuk XIII

Hoofdstuk XIII

Ontvangst bij Polyphilos – Waarin Aristoteles zegt dat het noodzakelijk is te weten dat je omringd bent door ware vrienden.

Aristoteles was uitgenodigd voor een bijeenkomst in het huis van een rijke Atheense koopman, welke ook werkte als archon, een regeerder van een bepaald openbaar kantoor. Zijn naam was Polyphilos.
Hij was een erg rijk en machtig man, die gepassioneerd was van filosofie.
Vaak kwam hij luisteren naar Aristoteles, zo vaak als zijn verantwoordelijkheden en verplichtingen hem dat toestonden.
Zijn huis was volledig gevuld en de tafels waren overladen met voedsel.

Aristoteles had een glas wijn vast, dat tot de rand was gevuld, en hij had net gevulde druivenbladeren genomen, toen Polyphilos hem benaderd.

Polyphilos: "Aristoteles, geliefde leraar. Hoe vind u deze bijeenkomst?"

Aristoteles: "Ik moet toegeven dat ik kleinere bijeenkomsten prefereer, je kan hier niet luisteren. Desalniettemin, uw huis is geweldig en het buffet is een koning waardig.

Polyphilos: "Ik dank u voor al deze complimenten. Maar niets is goed genoeg voor mijn vrienden, en ik geniet ervan ze nu allemaal om mij heen te hebben."

Aristoteles: "Zijn al deze mensen hier uw vrienden?"

Polyphilos: "Uiteraard, niemand, buiten mijn vrienden, mag mijn huis binnentreden."

Aristoteles: "Ik zie hier mensen van alle sociale afkomsten, die de stad dienen in een breed scala van functies."

Polyphilos: "Dus? Ik ben niet hooghartig. Dat laat ik over aan de nieuwe adel."

Aristoteles: "Natuurlijk en dat spreekt ook in je voordeel. Hoe dan ook. Het kan geen ware vriendschap zijn. Een echte vriend is je gelijke, omdat vriendschap wederzijds moet zijn en gelijkwaardig. Anders is dit geen vriendschap, maar het delen van winst en voordelen. Een koning kan niets verwachten van een bedelaar. De laatste kan de koning ook nooit helpen in tijden van nood. En wederzijdse hulp is de basis van een vriendschap. Daarom is vriendschap niet mogelijk tussen mensen, die te veel van elkaar verschillen.

De jongste zoon van Polyphilos naderde het gezelschap.

Eumónos: "Ik probeer dat mijn vader altijd te vertellen – Dat deze mensen niet zijn vrienden zijn en dat hij wat afstand moet bewaren."

Aristoteles: "Dat zou de tegenovergestelde fout zijn, jongeman. Vriendschap is de mens zijn waardevolste bezit. Het richt gemeenschappelijke banden op en, omgekeerd, gemeenschappen vormen de stad. Vriendschap staat sociale relaties toe en een mens kan dan deelnemen in het stadsleven en de zaken van de stad. En, als het belangrijkste doel van een mens deelname aan het welzijn van de stad is, dan zijn vriendschappen essentieel.”

Eumónos: "Maar hoe vind je de perfecte gelijkheid?"

Aristoteles: "Dat is niet nodig. Het is enkel noodzakelijk dat het meeliften op de ander zijn succes niet te duidelijk is in de dominante vriend. De gulden middenweg, die van deugd, is zodat je weet dat je omringd bent door echte vrienden. Mensen die op jou kunnen rekenen, en waarvan jij weet dat jij op hen kan rekenen."

Polyphilos en Eumónos knikken, omdat ze het ermee eens zijn. Aristoteles doet een stapje opzij en komt dan nog even terug.

Aristoteles: "Deze wijnbladeren zijn heerlijk, net zo heerlijk als een vriend zijn raad, denk je niet?"

Vertaald door Linwe van Eckhardt

Goedgekeurd door de Eerste Scriptor der Aristotelische Vertalers op den 29ste mei in het jaar van onze Heere 1457