De Voorgeschiedenis VI – De Straf
De mensen hadden zich zo overgeleverd aan de zonde dat God besloot hen te straffen. Maar hun overgave aan het kwaad was echter zo groot, dat de meerderheid niet meer wist waaraan ze zondigden. Ze genoten zo van de pleziertjes van het leven, dat ze huiverden bij het idee hier van afscheid te moeten nemen. Daarom besloot een aantal onder hen de verdoemde stad Oanylone te ontvluchten. Maar Het-Wezen-Zonder-Naam vond zeven mensen waarvan de smaak voor de zonde zo uitgesproken was, dat ze er elk de belichaming van waren.
Asmodéé had zich overgeleverd aan de gulzigheid, Azazel aan de wellust, Belial aan de ijdelheid, Lucifer aan de gemakzucht, Belzebuth aan de gierigheid, Leviathan aan de woede en Satan aan de afgunst. Volgens de raadgevingen van Het-Wezen-Zonder-Naam predikten zij de opstand tegen God, verzekerend dat enkel Gods jaloersheid de motivatie was voor het straffen van de mensen. Ze voegden er aan toe dat Hij zwak was, en Hij nooit Zijn bedreiging kon waar maken. Een aantal mensen luisterende met aandacht.
Zeven mensen hadden echter begrepen welke fout zij hadden begaan. Hun namen waren Gabriël, Georges, Michel, Michael Galadriëlle, Sylphaël en Rafaël. Zij predikten deemoed, verzekerend dat men de straf van God diende te aanvaarden, om gereinigd te worden van alle zonden. Hun toespraken getuigden van de deugden die zij verpersoonlijkten. Gabriël van matigheid, Georges van naastenliefde, Michel van rechtvaardigheid, Michael van kuisheid, Galadriëlle van moed, Sylphaël van wijsheid, en Rafaël van geloof. Enkel een handjevol mensen luisterde naar hun woorden. Maar de zuiverheid van hun geloof was goed voor het kwade van honderd zondaars.
De zes dagen waren verschrikkelijk. De bliksems verscheurden de hemel en de donder ondermijnde de wil van de zwakken. Sommigen ontvluchtten de stad. Enkel de grootste zondaars, die luisterden naar de preken van de zeven ondeugdzamen bleven, evenals de deugdzamen, om samen gewillig de straf van God te ondergaan, zoals de verpersoonlijkingen van de deugden hadden gevraagd Zelfs Het-Wezen-Zonder-Naam had uit voorzichtigheid de vlucht genomen, de zeven ontaarden achterlatend in hun blinde waanzin.
De zevende dag eindigde het godsgericht met een onmetelijke ramp. Met een oorverdovende aardbeving opende zich de aarde onder de voeten van de enkelingen, die in de stad waren gebleven. Door vlammen hoog als een kathedraal werden ze verteerd. De gebouwen stortten in, waarbij de brokstukken hun bewoners bedelfden, de vlammen verwoesten alles. Alras werd de gehele stad verslonden in de ingewanden van de aarde, geen enkel spoor nalatend van zijn bestaan.
De zeven ondeugdzamen werden door God gestraft. Zij werden op de maan geworpen, sindsdien levend in eeuwige pijnen onder de naam van Prins-demoon. Hun volgelingen ondergingen hetzelfde verschrikkelijke lot, en dragen sinds dan de naam van demoon. Hun liefde voor het kwaad, en hun haat voor God is in de loop der tijden enkel gegroeid, en zij nemen meer en meer een ziekelijk genoegen in het beoefenen van hun ondeugden. Hun lichaam weerspiegelt beetje bij beetje het kwade en beestachtige van hun ziel.
God zag echter dat de zeven zuiveren, evenals hun volgelingen, hadden bewezen dat de mensen in staat waren tot berouw en nederigheid. Hij verhief hen in de zon en ze werden gezegend met de oneindige gelukzaligheid in het Paradijs. De zeven zuiveren werden benoemd tot aartsengel, en hun volgelingen tot engel. Ze moeten Den Zeer Hogen bijstaan, de mensen helpend, telkens het nodig is, om de pogingen van het monster, die Hij niet heeft benoemd, te bestrijden.
Onderwerp: De Voor-Geschiedenis VI: de Straf 
vr jun 13, 2008 1:04 pm