Het leven van Christos
Proloog
Door Samoth, 87 jaar
Hier, mijn broeders, is de erfenis die ik aan u doorgeef, geschreven op deze rollen perkament.
Ik, Samoth, een oude man die hoopt dat De Hoogste hem binnenkort bij Hem roept om mij bij hem te voegen in Zijn Koninkrijk, heb hieraan toevertrouwd al mijn herinneringen aan degene genaamd Joshua, maar die Christos genoemd werd, die een onuitwisbare voetafdruk heeft achtergelaten op deze wereld.
Jullie kennen hem wel, mijn lieve kinderen, deze slanke, mooie, grote man die woestijnen doorkruiste met een staf in zijn hand, een goddelijke blijheid uitstralend. Hij doceerde de boodschap van Aristoteles aan eenieder om ze te redden van hun eigen onwaarheden. Hij was onze langverwachte Messias, onze gids waar wij zo op gehoopt hadden.
U kent hem, u, die al zo vele getuigenissen over zijn leven hoorde, soms uiteenlopend, vaak mysterieus, maar alle over het buitengewone lot van deze man waar God in huisde.
Nu mijn kracht mij verlaten heeft, mijn vrienden, voel ik dat ik de winter niet zal overleven. Dus stel ik voor zijn verhaal te vertellen voorzover ik het beleefd heb, een lange tijd geleden. Ik werkte als een slaaf, diep in de nacht, bij het schijnsel van kaarslicht. Ik groef diep in mijn geheugen om er zeker van te zijn dat alles wat ik hier opschreef, waar en accuraat is, zodat de vervlogen tijd de feiten niet zou veranderen of opsieren.
En toch, zelfs na het nemen van deze voorzorgsmaatregelen, blijft zijn leven voor mij een droombeeld, een verbijsterende droom, een mysterie van opwindende schoonheid en een melancholisch drama. Helaas, heden, krom gebogen zelfs als ik sta, mijzelf ondersteunend met een stok, als ik eindelijk sta op mijn fragiele benen, om de schoonheid van de schepping te bewonderen, kan ik mijzelf niet weerhouden om een brok in mijn keel te krijgen; het zonlicht van deze dag verschijnt, ben ik nog steeds vervult, lichaam en geest, met Christos.
De natuur getuigt van de kracht en de liefde van De Allerhoogste. Leven, in zichzelf is leven bewijs van dit verrassende overtreffendeheid.
Mijn tranen van geluk zijn bedoeld voor God, als dank dat hij ons gecreëerd heeft en voor de enorme gift die hij ons heeft geschonken door ons de Messias te sturen om ons de weg te wijzen. Ik kan ook, mijn broeders, nu huilen van geluk over het lezen van deze regels, die bewijs zijn dat ik niet gefaald heb in de missie die Christos zelf me gegeven heeft, zo vele decennia geleden.
En dus, drie eeuwen nadat Aristoteles het Goddelijk woord heeft geopenbaard, degene die geloofden en het Eeuwige werden nog steeds geconfronteerd met de absolute kracht van verschillende heidense geloven die offerden aan hun valse goden, sommige hadden zelfs de lessen van Aristotels aangenomen om de waarheid af te wenden. Maar het ware geloof miste niet de harten van de mannen en vrouwen van deze tijd en zij werden dagelijks geconfronteerd met de misvattende overtuigingen van deze zondaars. Eenieder die in de waarheid geloofde, wachtte tot de voorspelling van Aristoteles zich had gemanifesteerd en de Messias het bericht van de Eeuwige kon bevestigen…
vertaalt door Say911
Goedgekeurd door de Eerste scriptor der Aristotelische vertalers op den 14de november 1456.
Onderwerp: [Vertaald]Leven van Christos: Proloog ![[Vertaald]Leven van Christos: Proloog Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
vr nov 14, 2008 1:07 am