1.5: De begrafenis

Onderwerp: 1.5: De begrafenis do apr 17, 2008 4:08 pm

Citaat :

De Aristotelische Begrafenis

I) Administratie

A) de Voorwaarden

--1) De definitieve dood dient door tenminste een medicus en een klerk te worden vastgesteld (verwijderd)
--2) Men dient gedoopt te zijn, of ten minste het process van de doop in gang gezet te hebben ( op zijn minst geregistreerd in de registers van het vaticaan). Met betrekking tot de begrafemis, dient de volgelind dan behandeld te worden al seen gelovige.
--3) Men mag niet onderworpen zijn aan enig verbod (zoe punt C)

B) de Plaats

De begrafenis van de overleden gelovige, vind over het algemeen plaats in de kerk van zijn eigen parochie. Het is echter mogelijk dat de begrafenis in een andere kerk wordt gehouden, indien de pastoor van de eigen parochie hiervan vooraf van in kennis wordt gesteld. Als de persoon in een andere plaats dan zijn woonplaats is gestorven en het lichaam is daar niet naartoe gebracht, en als er geen andere legitieme kerk is gekozen voor de begrafenis, dan zal deze gehouden worden in de kerk waar de persoon is overleden.

C) de Beperkingen

De volgende personen zijn uitgesloten van een kerkelijke begrafenis, tenzij ze voor hun dood berouw tonen;
1. notoire opstandelingen, ketters en schismatische;
2. andere manifeste zondaars, bij wie een kerkelijke begrafenis zou leiden tot een groot publiek schandaal;
3. zelfmoordenaars.
In het geval van twijfel, zal de Heilige Inquisitie om een oordeel worden gevraagd.

D) de Organisatie

De priester van de thuisparochie heft de taak en de verantwoordelijkheid om het sacrament te organiseren. In het geval dat er geen priester of deken is, kan de uitvoerder elke door de Aristotelische Kerk erkende klerk zijn, niet zijnde onderhevig aan een verbod.
In het geval date en lid van de clerus, een adelijke, een nobleman of ander belangrijk persoon overlijd, kan de klerk vragen of dat de bisschop of een kardinaal de ceremonie leidt.

II) Voorbeeld van een Ceremonie

Citaat :: Waarom de doden begraven?

Mens, gemaakt van aarde en water, wordt door zijn natuur aangetrokken tot het middelpunt van de aarde. Maar de waarheid van de vriendschap zal zijn hart verheffen en, als het waardig is om de Heer te vergezellen, zal hij niet vallen zoals het lichaam naar de vuren van de hel, maar het tegenovergestelde, hij zal zijn ware aard vinden, en verrijzen naar de Heer

1) het Begin (hetzij met het optillen van het lichaam, of bij de aankomst in de kerk of de begraafplaats)

de Priester: "Nadat al onze gezichten zijn aangezicht zijn gepasseerd, mag hij nu eindelijk de Uwe zien, Heer.”
de Gelovigen: "Heer, keer Uw blik niet af van onze vriend.”

De Priester: "Na de vriendschap die hij ontving en die hem leidde in zijn leven, is hem nu de ultieme vriendschap gegund, die de Heer hem geeft.
de Gelovigen: "Heer, keer Uw blik niet af van onze vriend.”

de Priester: "Na alle zorgen en tranen die zijn leven verduisterden, zal zijn pad voor altijd verlicht zijn.”
de gelovigen: "Heer, keer Uw blik niet af van onze vriend"

de Priester: "Heer, wij leggen onze hoop in Uw handen, op dit uur dat het lichaam van onze geode vriend verdwijnt. Geef ons de hoop dat wij hem weder zien aan Uw zijde tot in de eeuwen der eeuwen.”
Allen: "Amen"

2) In de kerk of op de begraafplaats

Te beginnen met een rieten mandje met alleen een Aristotelische medaille en wellicht een geschenk van de priester, indien hij een naaste vriend van de overledene was, deponeren alle vrienden een brood of stuk fruit in de mand. Sommigen zullen een paar florijnen in de mand doen of ander voedsel (de inhoud van de mand zal worden uitgedeeld aan de bedelaars aan het einde van de ceremonie). Als iedereen iest in de mand heft gedaan, zal een naaste de mand en een gedeelte van de offers bewaren voor voor het moment van het Vriendenteken. In het algemeen zal de zelfde persoon ook de tekst voorlezen tijdens het moment van het Herinneringsteken.

Parochianen, we zijn hier te samen in vriendschap als een familie in rouw. Laten we onszelf eraan herinneren dat Jah alles onthoudt wat goed was in het leven van onze <broeder/zuster> en dat we Hem vragen om ,hem/haar. een goed ontvangst voor te bereiden.

het Teken van Licht
In stilte, de priester steekt de kaarsen rond de kist aan.
de Priester: "Vriendschap is het licht van de wereld, het is de vlam die ons hart verwarmd. Nu verlicht het het pad van <naam> en leidt naar het Koninkrijk van God.

het Teken van Geloof
de Priester: "<Naam>, we leggen dit Aristotelische kruis op je kist. Dit kruis is het teken dat Aristotelis en Christos verbind, en het is een teken van groet en eeuwig leven voor jou.”

het Teken van Vrienden
Een van de vrienden van de overledene brengt de Vriendschapsmand naar voren.
de Priester: "<Naam>, wij leggen deze geschenken op je kist, een teken van vriendschap, en teken van ons gebed, een teken van ons hart.”

het Teken van Herinnering
"Begraven laat ons een aantal dingen zien:

- De herinnering aan een Aristotelische vriend die ons zojuist heft verlaten. Van een <man/vrouw> die een unieke geschiedenis had met Jah. Die omringd was met de tederheid van God. Die ons maakte met Zij tederheid.
Wij zijn hier in deze kapel, samen rond < naam > , bewust van deze band van liefde, die < hem/haar> altijd verbond met God, die God verbindt met elk een van ons, altijd en overal.
- De dood komt voor ons allemaal, voor sommigen vroeg, voor anderen laat, voor sommigen in hun jeugd, voor anderen op hun oude dag.
De heer waarschuwd ons: “Ben gereed, ben altijd gereed, want u weet noch de dag, noch het uur.” Aristotelis leidde ons en Chistos nodigt on suit om zijn voorbeeld te volgen, om vreugde te vinden in te leven voor anderen, om lief te hebben zoals zij ons lief hadden.
Onze aanwezigheid hier is een gebed. We roepen Aristotelis aan, die de zonden van onze <broeder/zuster> weegt, en tot Christos, die voor <hem/haar> bemiddelt bij de Heer zo dat <hij/zij> kan deelnemen in Zijn Paradijs.

Zij die willen mogen nu spreken."

het Teken van Afscheid

de Priester: "Laten we, vVoordat we de kapel verlaten, voor de laatste keer vaarwel zeggen tegen onze <broeder/zuster><naam>. Met respect en affectie, vertrouwen we <hem/haar> toe aan God, in de hoop dat we elkaar weer zien voor Zijn aangezicht.

Een moment van stilte.

"Met allen die ons voorgingen, zij die al leven in de nabijheid van de Heer en met de inmense processie van de Heiligen, laten we <hem/haar> een geode reis wensen.”

Ter aarde bestelling op de begraafplaats

"We vertrouwen nu het lichaam van onze <broeder/zuster> toe aan de aarde, op deze plek, waar reeds zo velen van onze families rusten. De tijd is gekomen voor <hem/haar> om te zeggen “Ik ga naar God”.”
Dit is een moment van droefheid, maar het is noodzakelijk, dat de hoop in ons sterk blijft, omdat we hopen <naam> wee rte zien, als Jah ons weer samen brengt in de vreugde van Zijn Koninkrijk.
Wij gedenken te samen alles wat we met <naam> hebben beleefd, en dat het voor ons is naar <hem/haar> als het is naar Jah.”

Stilte als men de kist in het graf laat zakken.

De priester sprenkelt dan wat Heilig Qater over de kist en zegt:

"Dit water, teken aan je doop, herinnert on era an dat God je tot Zijn kind heft gemaakt. Dat Hij je vandaag moge ontvangen in Zijn Vrede!”

De priester kan een word ter condoleance zeggen ter beeindiging en een aankondiging voor een gemeenschappelijke mis op die dag voor de overledene.

Einde van de ceremonie, waarna de vrienden en familie een hand vol aarde in de tombe gooien als ze langs lopen.

» [Vertaald]Het Canoniek Recht: 1.5/ De Begrafenis