Hagiografie van Sint Thomas

Citaat :

Hagiografie van Sint Thomas
Hoofdstuk I - "kindertijd"

Het familie kasteel van Roccaseca, hier werd Thomas geboren op een mooie lentemiddag in het jaar van genade 1225. Zijn ouders, van aristocratische overtuiging, verzorgde een opleiding gebaseerd op de principes van de filosofische leer. Zijn vader was rechter van het stadje Aquino, hij was ook zeer betrokken bij de politiek. Het kind bleek aanleg te hebben voor de onderwerpen die zijn leraar, Albert de Fat, een beroemde persoon toendertijd, hem aanleerde. Hij schreef zo ook een dieet voor Thomas voor, voornamelijk bestaande uit vis en melk, met de bedoeling om steeds meer zijn intellectuele capaciteiten te stumuleren. Zo was Thomas, tegen de tijd dat hij moest werken, scherp van geest. Zijn redenerings talent verbijsterd zijn meester.

2 Bij het zien van een kolonie mieren, vroeg Thomas aan Albert: "Mijn beste professor, u vertelde me eens dat het in mij aard ligt om natuurlijk te zijn. Deze insecten zijn ook van de natuur, betekent dit dat ik een insect ben? ". En Albert antwoordde: "Je reden, Thomas, in je geloofovertuiging van het syllogisme, maakt dat je grote dingen met jezelf vergelijkt, dat is niet goed. Maar met deze manier van denken komt je heel ver in de politiek. Je moet deze kennis wel vergroten. Ik feliciteer je. "

3 Bij het zien van een bijenkorf met zwerm bijen, vroeg de student aan zijn meester: "U heeft me eens vertelt dat Aristoteles beweerde dat de mens een sociaal dier is, want het heeft de gave om te spreken. Deze insecten zijn duidelijk georganiseerd zonder dat dit wordt begeleid met een taal, kan men nu zeggen dat Aristoteles ongelijk had? ". En Albert antwoordde: "Je bent aan het lasteren, Thomas, en je moet biechten voor deze opmerkingen. Aristoteles heeft de waarheid gezegd, zo is het en niet anders. Echter, deze kijk op de dingen zal je heel ver in de politiek brengen, waar je dee waarheid moet spreken en je leugens tot de waarheid moet verdraaien. Gefeliciteerd."

4 De jonge Thomas leidde een zoet leven met, op zijn tijd, intellectuele en verbale spelen met zijn leraar.

5. Maar toen begon Thomas een bijzondere belangstelling te tonen voor geestelijke zaken, wat grote woede en wanhoop van zijn vader opleverde. En de jonge man sprak met de bedoeling dit enkel te laten horen aan degene die dit zouden willen horen: "Als er iets beter is dan alleen maar licht te reflecteren, is het het beste om het over te brengen aan andere dan door te kijken. Ik zal hierin echter nooit willen lesgeven." Dergelijke woorden veroorzaakte grote woede van zijn vader, die reageerden op zijn zoon: "Je bent mijn enige zoon en je doet wat ik zeg, of je het nu leuk vind of niet. Je zult op een dag net als ik burgemeester worden. Zowaar ik het zeg."

6. Dit conflict kwam tot erger, vader en zoon bleven boos op elkaar. De eerste, erg geïrriteerd, stuurde zijn zoon naar het Franciscaner klooster.

Citaat :

Hagiografie van Sint Thomas
Hoofdstuk II - "De jaren van de studie"

1 Thomas was in eerste instantie nodig bij de monniken die een niet al te goede reputatie hadden, hij vond dat niet fijn. Maar al snel veranderde zijn mening, het ontdekken van de vreugde en voldoening dat kwam uit zijn studie theologie hielt hem op de been. Nooit te zijn ingewijd in deze wetenschap, volgde hij de leer van zijn professoren gretig en serieus. Zijn kameraden hield hem voor een dwaas, zijn ondoordringbare stilte verried nooit de scherpte van zijn intellect. Zijn fysieke verschijning maakte hem erg charismatisch. Hij leed zelfs aan een pathologische overgewicht, zeer gespierde nek en een hoofd verbonden met de rest van zijn lichaam. Dit alles leverde hem de bijnaam van 'domme os ". Ze lachten hem uit, de Franciscanen waren gemeen tegen iedereen die iets anders was dan hun.

2 Maar op een koude dag van de winter 1245, toen Thomas aanwezig was aan het hof van de praktische theologie, hoorde hij voor het eerst, het timbre van zijn stem. De leraar had in wezen pech door te zeggen dat het intellect, alleen door het spel reden alle geheimen van het geloof zou kennen.

3 Thomas begon met betoog, tot ontzetting van het publiek: " Groot zijn de mysteries van het geloof, en ons vermogen om te redeneren is niets vergeleken met Gods Bedoelingen en zal altijd onbekend blijven bij gewone stervelingen als wij. " Hij ging vervolgde door: "de natuur altijd kan worden beïnvloed door de genade, dat is Zijn Werk, en wanneer de tweede zich net zo beweegt als de eerste, zoals insecten, is dat geen misverstand".

4 De leraar werd boos en wilde de student van filosofie een lesje leren: "De reden is het Licht dat God ons heeft gegeven om Zijn Boodschap te begrijpen, waarom anders? Wees stil, stom rund, zoals je weet doe je het goed, want het lijkt erop dat je intellect niet gekruid genoeg om de mysteries van het geloof te begrijpen. " Studenten bespot Thomas, om zijn kalmte niet te verliezen, antwoordde hij: "de reden is de wetenschap van de natuur, of dat de natuur Gods werk is. Het bestudeer en kennen van de natuur is niet God kennen, maar alleen Zijn Werk. "

Deze keer de leraar werd boos en een waarschuwing aan zijn student:
"Je twijfelt aan het woord van Aristoteles, die werd geraakt door de Heilige en Profetische aanraking van God?"

En Thomas antwoordde hem, altijd rustig en met grote terughoudendheid: "Aristoteles is heilig, want hij begreep de materie in zijn ware aard, namelijk: Gods schepping. Maar hij is zelf een gevolg van de eerste oorzaak, dat is God. Alleen het geloof, alleen zelfovergave aan het spirituele, in de volheid en de contemplatieve zaligheid, kan ons helpen om God te bereiken. "

6. Dit waren de laatste woorden van Thomas in het Franciscaner klooster, en hij werd verbannen voor zijn onbeschaamdheid. De Graaf sprak op het moment tegen de jongeman en trapte hem tegen zijn achterste: "We hebben nog nooit zo’n jongeman gezien, je zult nooit profiteren van de Franciscaanse maatschappelijke ladder en je zal nooit een kardinaal worden. Nah! "

Citaat :

Hagiografie van Sint Thomas
Hoofdstuk III - "Wandeling"

1 Thomas, verbannen van de Franciscaner klooster en ontdaan van zijn lidmaatschap van de orde, werd zwerver. Hij wandelde, bijna naakt in de straten van Napels op zoek naar een bestemming. Hij had altijd de wenst om te reizen, hier kon hij dus nu aan beginnen. Hij ging op weg en bezocht koninkrijken, in de noordelijke richting.

2 Op de weg, ontmoette hij een marskramer. Deze laatste woonde in een klein armoedig huisje en merkte Thomas op die ondertussen van het vele lopen bloedende voeten had. De handelaar sprak hem aan met deze woorden "Hallo! Wandelaar! Heb je geen pijn aan je voeten? Ik heb een paar schoenen voor je, om je beproeving te overleven waar je zo te zien aan begonnen bent." Thomas was verbaasd over deze plotselinge aandacht en antwoordde de vriendelijke man: ". Nou, vriend, ik kan dit vriendelijke voorstel alleen maar aanvaarden." De schoenen zaten perfect en zo kon hij verder gaan met zijn tocht.

3 Hij bedankte de handelaar, op het punt om weer te vertrekken, maar de man vroeg nog iets aan Thomas: "Hey! Je bent blij! Hier zijn zestig kronen in contanten!" En Thomas antwoordde: ''Blij? Hoe kan ik gelukkig zijn dit bedrag van u te ontvangen en van deze goede zorgen te genieten?'' De verkoper was geschokt en antwoordde: ''Maar, maar ... Dit is geen liefdadigheid! Ik wil mijzelf verrijken. Ik ben geen vriend, ik verkoop."

4 Thomas gaf hem een ​​verwijtende blik, voordat hij verder ging: "Rijk? Dus je wilt rijk worden? En op de rug van een slechte vagabond leven? Heb je geen moraal? Je negeert de voorschriften van de Aristotelische deugden! De tijd die je besteedt om rijk te worden, daar zul je niets aan hebben, je kan jezelf beter inzetten voor de gemeenschap. We hoeven niet rijk te worden ten kosten van anderen. In werkelijkheid is er veel meer kans om een rijk man te worden verwelkomd in het koninkrijk der hemelen dan een koe om door het oog van een naald te kruipen. Wees vriendelijk, zoals Christos gezegd heeft. ".

5 De koopman begreep het niet en zei tegen Thomas: ''Ja, ja het is waar. Ik zie er niet goed uit. Maar ik hoef die schoenen niet meer terug! Ga naar de hel, ellendig.'' En Thomas antwoordde de verkoper boos: ''Jij bent het, arme zondaar.'' En hij ging weg.

6. Bij toeval tijdens zijn tocht maakte hij een stop bij Alais, in de Languedoc. Na te hebben gesproken in een taverne met een lokale manager, die gewaardeerd werd door zijn eruditie en eerlijke kijk op de dingen, werd hem de mogelijkheid geboden raadslid van een provincie te worden, en hij accepteerde dit.

Citaat :

Hagiografie van Sint Thomas
Hoofdstuk IV - "De spiegel voor de Prins"

1 Thomas bevond zich ten dienste van de graaf van de Languedoc. Deze laatste kwam elke avond om advies in te winnen, hij was bang om niet te voldoen aan de Aristotelische beginselen, waar Thomas alles van wist.

2 Op een dag kondigde de Heer, naar zijn bereidheid om oorlog te voeren tegen een naburige provincie, aan: "Deze varkens hebben mijn eer beschadigd, Ik zal hun een goede les leren," zei hij. Thomas uitte zijn ontevreden "Mijn heer, u kunt niet bloed vergieten van de gelovigen, als een zaak waardoor uw eer gekrenkt is." De graaf werd kwaad, en vroeg Thomas wat de reden was voor zijn onderbreking. Thomas antwoordde: "Met alle respect voor uw rang, moet u weten dat u niet een zwaard uit de schedel kan halen, zonder de toestemming van de kerk, op zijn minst met hun zegen."

3 De Graaf begreep niets van zijn woorden en zei: "Maar ik ben een prins, dus ik doe wat ik wil. Je vertelde me onlangs dat het nodig is om te onderscheiden wat behoort tot de geestelijke wereld van wat in de tijdelijke sfeer, toch? Dat wil zeggen dat de oorlog tussen de provincies is iets dat de geest ontsnapt. Er is niets anders op aarde. " Thomas antwoordde: "Zeker, mijn heer. Maar dat betekent niet dat die werelden op hetzelfde niveau zitten. Al het gezag van God komt door het volk. De tijdelijke autoriteit is autonoom voor zover dit principe behouden kan blijven. Zo kan het alleen regeren met respect voor de regel die is geschreven, met toestemming van de kerk. Hun acties moeten in overeenstemming zijn met de opvattingen van de geestelijkheid, en met name van Zijne Heiligheid de Paus, de vorst van alle vorsten."

4 De graaf waardeerde deze opmerking allerminst en maakte bekend aan Thomas: "Wat je zegt is niet juist. Mijn kracht komt van de mensen, inderdaad, maar vooral van de koning, mijn soeverein. De kerk heeft daar niets mee te maken. Ik wil dat je me adviseert, en als je dat doet beslis ik nog altijd zelf of ik mij er iets van aantrek! Ik ben de baas! ". Thomas vol met energie antwoordde de Graaf: "De koning oefent de kracht van God uit. En als de mensen God niet op de troon zetten, is uw macht zo sterk als van hoog naar laag. Het hanteren van het zwaard, die u zeker heeft, is toevertrouwd door God, zeker niet direct, maar God is de voornaamste oorzaak van alle oorzaken en alle gevolgen. Er is geen twijfel over bestaan ​​dat hij ook de oorzaak is van zijn gezag. Nu is de kerk de bewaarplaats van het goddelijk woord, en moet je die gehoorzamen. Dus buig voor de macht van God, tiran. "

5 De Graaf, in zijn woede, zei de volgende woorden: "En zelfs al zou ik een tiran zijn! Ik betwijfel dat God mij dan zou straffen. " En Thomas concludeerde: "Zeker niet. Maar je zou in de hel geworpen door de mensen in opstand. Indien een bezitter van macht veel macht bezit moet hij verantwoording afleggen aan de kerk, dat wil zeggen dat de mensen in opstand op de optie 'het kasteel bestormen' klikken, om de wil van God te vervullen. "

6 De graaf had genoeg van de argumenten, en greep Thomas bij zijn nek om hem uit het kasteel te gooien. "Je bent gewoon een slechte adviseur. Ik vind een ander. Door mijn geloof, je bent een bal! ".

7 En Thomas bevond zich, opnieuw, in de reiswereld.

Citaat :

Hagiografie van Sint Thomas
Hoofdstuk V - "De rust"

Thomas nam achterliggende wegen van de koninkrijken die hij voorbij reisde. Zijn werk bracht hem dit keer in Clermont, waar het milde klimaat en de prachtige landschappen gaf hem de drang gaven om iets te doen. Met zijn eigen handen bouwde hij een hermitage, op afstand van de drukte van de wereld, voor een spirituele geest en rust. Hij had de wens om zich te wijden aan het lezen van het Boek van Deugden, en deed dat, zich volledig te wijden aan zijn theologische werk. Hij weerspiegeld: "Nou, dan zal ik eens een stelling opschrijven, waar ideeën naadloos te koppelen zijn tot een onweerlegbaar dialectische rapport. Hier begint het! ". Zijn methode was dit: hij dacht in zijn briljante geest, alle argumenten tegen de Aristotelische leer tegen, want het was geïnspireerd door de lezingen van Spinoza theologen en Averroës, en hij trachtte een set vragen te ontwikkelen die hij elke keer opschreef.

2 Zijn organisatie werd geboren en begon met zijn werk, de Fide Veritate, een theologische staat voor de bestrijding van alle vormen van heterodoxie. Thomas dacht dat alles goed ging omdat er een touw naar hem toe gegooid was en het werd glashelder dat als het kon alleen God hem inspireerde.

3 Zijn pensioen beëindigd, en rijk keerde hij terug naar de wereld: "Tussen ons, Clermont! ". Een mooie zomerdag, dus ging hij naar het dorp, met honderden geschriften onder zijn arm. Hij vond een grote opvinding. De mensen liepen door elkaar langs de weg en half op de weg. Thomas, die hoopte om de priester te ontmoeten liep naar de kerk, en onderweg zag een horde van burgers het stadhuis bestormen. De arme burgemeester riep hard: ''Maar, door het bloed van God, koos u mij! Ze moeten dat weten! Ik ben hier, en hier blijf ik! En het publiek te beantwoorden in koor:
"Het brood te duur is,
Er is meer werk!
We leven in ellende,
En u in rijkdom!
Magistraten en prelaten,
Alle medeplichtigen
Voor hen is de doodsklok
En rechtvaardigheid voor ons! "

4 Thomas vervolgde zijn weg, en merkt met verbazing de omvang van de chaos die de stad in zijn greep had. Aangekomen bij de kerk, vond hij dichtte deuren, de andere inwoners door zich met hun ontevredenheid. Hij hoorde hen zeggen:
"Priester, Vader, open deze deuren,
Het is zondag, tijd voor de mis
Maak ons ​​blij
Of ik schop je kont!! "

5 Thomas zag een prediker die de groep leidde. Hij kwam hem tegemoet, en sprak met hem: "Nou, wat gebeurt, hier? ". De vreemde man, wiens ogen verraden de jaloezie, antwoordde: "Nou, de mensen zijn ongelukkig. Ze lijden aan de burgemeester en de kerk. De eerste neemt ons mee in de ellende door wanbeleid, en de tweede ontkent ons het geluk dat we legitieme rechten hebben door het verbieden van ons om zijn mis bij te wonen. "

6 Thomas was verbaasd en vroeg aan zijn gesprekspartner: "Maar waarom zou deze man van God geen mis willen geven ". Dit antwoord werd gegeven: "We heterodoxe zijn. We soms in opstand tegen de kerk. We hebben de platonische-Ciceroniaanse tendens, die stelt dat het kruis, symbool van het geloof, horizontaal moet, van zeven centimeter. Dus de priester weigert om ons te laten. " Deze keer was Thomas verbaasd, en zei: "Het is perfect grotesk. Je doet alsof je heterodoxe bent maar u wilt toch een mis van Aristoteles bij te wonen. U beschuldigt de priester om te ontkennen dat u geen recht hebt op geluk. Het is niet redelijk. Wanneer u het niet eens met de kerk, als men dit aanneemt, dan moet u praten. "

7 De reactie van de prediker was onmiddellijk. Hij herhaalde de woorden luid tegen de menigte en wees een beschuldigende vinger naar Thomas: "Dit is een handlanger van de burgemeester en pastoor van de onedele. Grijp hem! ". Thomas probeerde zich te verdedigen en riep: "Oh nee! Ik heb niets te maken met de burgemeester. Je maakt een hopeloze amalgaam! Noodzaak om de spirituele onderscheiden van ... Ah ... Laat me gaan! Zie hoe de menigte hen dom maakt!! ". En de menigte werd enthousiast gevolg van de woorden. Hij werd verbannen uit het dorp.

8 Dit evenement had een aanzienlijke invloed in de geest van Thomas, die deze conclusie opschreef: "Dit zijn heterodoxe wond! Ik moet dat verwijderen van het aardoppervlak. Dat wordt mijn missie. "

Citaat :

Hagiografie van Sint Thomas
Hoofdstuk VI - "De wonderbaarlijke prediking. ''

1 Thomas nam de beslissing om een ​​pelgrimstocht te maken door rijke buurten "Dit is mijn lot," zei hij. "Als ik door elk dorp zal gaan, zal de Almachtige mij horen." Tijdens zijn preken kwamen altijd meer volgelingen, die hem dan volgde in zijn reizen, zodat een veelheid van volgelingen al snel een grote optocht vormde. Overal was zijn woord al een vlieg, als door een wonder, de heterodoxe van alle soorten zworen het af, bekeerde zich, en vielen op hun knieën en smeekten God om vergeving.

2 Op een dag, vroeg een leerling van Thomas: "Meester, u verspreid het woord van Christos, en we leren dat hij wonderbare daden op zijn naam heeft staan, wat gemaakt is door het mystieke wezen. Waarom ga u niet mee met deze fantastische talent die u noemt, een nieuwe kerk Aristoteles Aristoteles die de voorkeur geven Christos? ".

3 Thomas hoorde dit voorstel en gaf dit antwoord: "Mijn zoon, inderdaad ik dring aan op het woord Christos, maar bovenal is het belangrijk voor mij is om de eenheid in het geloof te behouden, en daarom van de kerk. Ik hou van alle mensen die lief hebben en de Waarheid van God door vertellen, en het gaat over een verschil van mening waar je nu over spreekt, dit zou de Aristotelische vriendschap verbreken. Ik weet wat ik hier doe. Waarom zou ik vernietigen wat ik heb gebouwd? Waarom zoek ik de nederlaag, terwijl ik de overwinning in het voordeel van de ondeelbaarheid van de Kerk? Nee, mijn zoon, daarvan kan geen sprake zijn. " En de discipel veranderde van gedachten voordat hij om vergeving ging vragen.

4 Deze zelfde discipel, terwijl pelgrims onder leiding van Thomas stopte in Normandië, vroeg Thomas: "Meester, dit land wordt bevolkt door ketters. Het is hopeloos. Ik heb een briljant idee: waarom gaan we niet vuur maken een enorm vuur, waar we ze allemaal meer verdwijnen? Dan zijn we van hen af en besparen we tijd. "

5 Thomas hoorde dit voorstel, en maakte dit antwoord: "Je idee is allesbehalve briljant, mijn zoon. Ten eerste, waarbij deze heterodoxe mannen voor verloren, en als schepselen van God kunnen we onszelf vernietigen. Dan zou bederven grote hoeveelheden hout, een slecht gebruik. " De discipel was niet tevreden met de les van Thomas, en dacht dat hij kon standaardstartprofielen: "Maar, meester, als het gebeurd als ketters herroepen punt, is het mogelijk om branden van een paar. En wanneer de kerk kruistochten lanceert, is het niet de dood dat een van de verloren brengt? ".

6 Thomas antwoordde als volgt: "Nooit is de kerk zelf die de brandstapel verhoogt, maar aam de seculiere arm om ketters te leveren... Dus ze houdt altijd schone handen. En dan de kruistochten, dat is heel anders. Ze worden georganiseerd tegen het land in handen van de verloren, en doodde hen die zichzelf in de weg van de legers van God. De kruistocht is een rechtvaardige oorlog, ad majorem dei gloriam. En nu zal ik kijken van bovenaf. " En de discipel bedacht zich voor verontschuldigen.

7 Er werd zo de grootste spreek ooit gedaan. Vroomheid was ongeëvenaard in niveaus binnen de rijken. Overal kwam het nieuws van de reis van Thomas. En dit werd de hoogachting van de prinsen van de kerk.