Hoofdstuk VI
De Meester - Waarin Aristoteles Plato, zijn leraar, ontmoet en indruk op hem maakt met zijn beheersing van het syllogisme.
Na een uitputtende reis van meerdere dagen bereikte Aristoteles eindelijk Athene. Hij was verbouwereerd om wat hij daar aantrof. De stad was prachtig, de architectuur was er een van pure schoonheid. De zuilengalerijen stonden zo harmonieus naast elkaar, dat hij er vrolijk van werd. Op elke hoek van de straat getuigde sprankelende markten van de formidabele commerciële activiteit die in dit deel van de wereld voorkwam. De tuinen waren talrijk, en men kon kleine groepjes filosofen zien die de subtiliteit van de luxueuze planten beschouwden, maar ook die van de charmante fonteinen en de duizendjaar oude stenen. Een oogverblindende tempel, gesitueerd op een plateau, domineerde het gezicht van de stad.
Aristoteles was erg onder de indruk, maar uiteindelijk vond hij de universiteit waar Plato onderwees. De weelderigheid van deze plek overweldigde hem en hij wandelde hallucinerend door de immense marmeren gangen van het gebouw. Zijn gangen leidden hem naar een grote, zware deur waarop men kon lezen:”Onderwijs, tweede cyclus”. Aristoteles had nog nooit zo iets gezien en vroeg zich af wat de mysterieuze formule kon betekenen, maar toch besloot hij binnen te gaan om de weg te vragen. De ontvangst was echter extreem vervelend. Een slecht geluimde oude vrouw informeerde Aristoteles met toegeknepen lippen dat “Professor Plato een les aan het geven was voor derdejaars aan het eind van de gang rechts, dan links, dan nog tweemaal rechts, dan weer links en rechtuit, daarna boven aan trap B”. Uiteindelijk liet een van de vrouwen aan Aristoteles weten, door hem boos aan te kijken, dat hij beter de kamer direct kon verlaten.
Na diverse omzwervingen en minachtende blikken, die hij van studenten ontving als hij weer eens de weg vroeg, belandde Aristoteles uiteindelijk in een Amfitheater, alwaar de professor zijn binnenkomst opmerkte.
Plato: Wat is jouw naam, jongeman?
Aristoteles: Aristoteles.
Plato: Juist, Aristotels, weet dat ik niemand in mijn les accepteer die ik niet eerst heb getest en heb goedgekeurd.
Aristoteles: Ik ben er klaar voor.
Plato: Goed dan, Aristoteles, als ik je toelaat tot mijn les zal ik je onderwijzen in de beginselen der logica en meer als jouw intellect dit toelaat. Maar eerst wil ik weten of jij je kan losmaken van hetgeen jij als vaststaand aanneemt. Een goed filosoof heeft enkel vertrouwen in zijn eigen verstand en moet in staat zijn zich te ontdoen van de ontaarde gedachtegang van de sofisten, om perfect begrip te hebben van alles in de wereld. Luister goed, het gezegde gaar dat geen kat acht staarten heeft. Maar een kat heeft één staart meer dan geen kat. Daarom zou een kat negen staarten moeten hebben.
Aristoteles luisterde aandachtig.
Plato: Nou, kan jij de absurditeit van deze drogreden aangeven?
Aristoteles dacht een minuutje na en kwam met de volgende bewering:
Aristoteles: Goed, laten we deze redenering doortrekken. Een kat zou negen staarten moeten hebben, dan zou een kat negen staarten meer moeten hebben dan geen kat. En omdat geen kat acht staarten heeft, zou een kat zeventien staarten moeten hebben.
Plato: Goed gesproken.
Aristotels: Als men de redenatie rondjes laat draaien, gaat hij zichzelf tegenspreken. De bewering die volgt uit de conclusie moet dus fout zijn.
Plato: Dat is opmerkelijk, jongeman. Ik merk dat ik jou geen les hoef te geven in syllogisme. Dat zit al inert in jou.
En Aristoteles was blij dat hij zijn nieuwe professor tevreden had gesteld.
Vertaald door Say911,
Goedgekeurd door de Eerste Scriptor der Aristotelische Vertalers op den 17de december in het jaar van onze Heere 1456
Onderwerp: [vertaald]Het Leven van Aristoteles - Hoofdstuk VI ![[vertaald]Het Leven van Aristoteles - Hoofdstuk VI Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
wo dec 17, 2008 11:51 pm