Schepping III: De Schepselen
Een groep van deze schepsels die het leven samenstellen, besloot om de wereld te doorlopen om de andere soorten te ontdekken, zowel dierlijk als plantaardig. Ieder nam zijn zak op zijn rug en doorliep de wereld, geduwd door de ontdekkingsdorst die hem deze beslissing had laten nemen.
Zij maten dus de wereld. Zij beklommen op groene heuvels en reusachtige bergen. Zij staken ravijnen over, dronken in rivieren, berustten zich in weides. Zij proeften alles wat mooi en zacht was en wat het leven te geven had. Aldus proeften zij aan de smaak van honing en vruchten. Zij maakten zich dronken in de geur van de bloemen. Zij bewonderden de zonsopkomsten en de regenbogen.
God, in haar oneindige perfectie, had van het leven een wonder gemaakt, een heerlijkheid voor degenen die het konden proeven. Maar alle schepsels konden dit kadeau niet aan zijn rechtvaardige waarde beoordelen. Aldus werd de kleine groep verrast telkens als deze nieuwe soorten ontmoette. Elk van hen was van talenten voorzien die ze uniek maakten. Aldus kon de kleine groep bewonderen hoezeer God het leven van een oneindige afwisseling rijkdommen had voorzien. Elke soort was de gelegenheid voor elk van hen om de bijzonderheden ervan te bewonderen.
Aldus ontmoetten zij koeien. Deze, die kalm het gras graasden, gaven melk aan hun kleinen. Verder, kwamen zij dichtbij een bedekte vlakte met tarwe, die onder het briesje golfdde, vervolgens kruisten ze op weg talrijke schapen met een zachte witte vacht, die eveneens vredig graasden. Blijvend op de wereld voortgaan, hoorden zij de vrolijke kleine stemmetjes van de vogels. De ogen naar de hemel opheffend, zagen zij ze draaien onder de zachte crèmekleurige wolken, terwijl de blauwe hemel door de zonnester belicht werd.
Zij hielden zich een moment op om smaakvolle groenten te proeven, die van vormen, geuren en smaken wedijveren. Gedurende hun maaltijd, konden zij galopades van verschillende paarden volgen waarvan de manen in de wind vlogen. Verder, naderden zij een meer en zagen vissen spelen om zonder te stoppen. Niet ver van de kust wortelde een bos van reusachtige eiken waarvan de takken als een reusachtige koepel van groene bladen over de grond hing.
Verder, zageb zij een gierstveld waarvan de aren zich met zon volstopten. Enkele varkens die zich er bevonden, waren bezig om zich ermee te voeden. Maar al deze schepsels verrasten alleen maar de kleine groep door niet enkel de afwisseling van hun natuur, maar eveneens door een verwarrender gemeenschappelijk aspect.
Immers had iedereen als punt van overeenkomst, zich te roemen als de verkozen soort van God te zijn. Hun talenten waren de reden die zij allen naar voren brachten. De koeien roemden hun talrijke nakomelingen, schapen hun wol, vogels hun vleugels, paarden hun snelheid, vissen hun bezit van de zeeën dat grootste gebied van de wereld is, de eiken hun levensduur zonder gelijke, tarwe, de gierst, de vruchten en de groenten met hun gevarieerde smaken en hun geuren, varkens zijn krachten...
Onderwerp: Schepping III: De schepselen 
do apr 17, 2008 12:28 pm