Aantal berichten : 1123 Registration date : 04-07-08
Onderwerp: De belegering van Aornos - Hoofdstuk II ma apr 04, 2011 8:19 pm
Citaat :
De belegering van Aornos – Hoofdstuk II
De stad van Aornos was een uniek voorbeeld van sociale bouwkunde. Onze Assacènesche gastheer handelde als een gids tijdens ons bezoek, waar we vooruitgang boekten in de richting van de top van de heuvel. Zodra we dichterbij kwamen, zag ik Aristoteles weer. Deze keek mij aan met een blik van erkenning. Bij elke vraag van onze gids, reageerde de filosoof met de nodige voorzichtigheid. Terwijl we aan het reizen waren door een donker doolhof van steegjes – waar elke hoek en schaduw het toneel was van plunderingen, agressie en geweld, en waar de vulgariteit zichzelf wellustig presenteerde aan zijn voorbijgangers – onze gastheer legde uit dat dit de Zone D was. Zone D is waar alle vluchtelingen werden geplaatst, en waar zij die niet naar de wet luisterden heen gestuurd werden. Ik stelde onze gids de volgende vraag: “Maar waarom worden zij niet verbannen?”
Onze gids gaf als antwoord dat Manitou dit niet wilde, omdat in de woorden van hun vorst, “We onze stad zouden ontvolkeren.”
Het is nodig om te verduidelijken dat Assacène de pasgeboren baby’s uit de buurt haalden van Zone D. moeders en deze baby’s met baby’s van de boerderijen vervingen. Aristoteles reageerde: “Ik zie hier alleen ondeugd en verachtelijke ellende.”
We liepen verder door een buitengewoon en uitgestrekt boerenland van diverse teelten: Maïs, tarwe en gerst. De velden bruisten van het leven met kuddes varkens en koeien. De boeren bleken vel over been te zijn en waren zichtbaar aan het lijden onder de slavenarbeid en honger. De Assacène vertelde ons dat dit Zone C was, waar de boeren leefden. Ik waagde de volgende vraag, “Maar waarom zijn jullie boeren zo mager?”
Onze gids antwoordde dat de bovenste kaste leefde in weelde en dat de productie onvoldoende was om het inkomen van de werkende klasse te garanderen. Hij maakte ook duidelijk dat de Manitou weigerde om boeren te vestigen buiten de stad, waar ze van meer land kunnen profiteren, en meer opbrengst, want Manitou zei: “boeren moeten zeer nauw worden gecontroleerd om afwijkende daden te voorkomen.” Aristoteles antwoordde: “Dat is absurd”.
Terwijl we verder liepen kwamen we door een wijk met goede huizen en met grandioze gebouwen die gewijd waren aan overwonnen militaire helden. De straten waren gevuld met levendigheid en het was een komen en gaan van mensen die geen enkel doel leken te hebben. De Assacène vertelde ons dat dit Zone B was, de overblijfselen van de burgersoldatenkaste. Ik merkte op dat veel mensen kleine koperen spiegels droegen die om hun nek hingen en die vaak stopten voor lange momenten om hun eigen reflecties te bekijken. Ik stelde de volgende vraag, “Wie zijn deze mensen die plezier lijken te hebben om naar hun eigen spiegelbeeld te kijken?” Onze gids antwoordde dat veel van deze soldaten al jaren geen loon hebben gehad en dat zij niks anders te doen hebben dan dingen te aanbidden van de natuur, dus bewonderen ze zichzelf en leven in een losbandigheid en luxe leven. Hij verklaarde ook dat de Manitou verbood de soldaten te trainen in tijden van vrede, of zelfs wapens te dragen, omdat in zijn eigen woorden, “We niet willen dat op een dag het leger zich tegen ons keert.” Aristoteles reageerde, “Dat is belachelijk.”
Terwijl we verder gingen liepen we door een gebouw dat leek op een klooster gewijd aan de meest belangrijke zaken van de stad, passeerden we welgedane magistraten die briljanten sieraden droegen in alle kleuren van de regenboog. Het gebouw leverde onderdak aan bedrijven van handelaren, bankiers, en dragers van alle onderdelen. De Assacène deelde mee dat dit de hoogste wijk was, Zone A. Het was hier dat wij de filosoof-koning van de stad moesten ontmoeten. Ik vroeg de volgende vraag: “Maar is uw overheid alleen bezig met de kwesties van geld? Staat alles in verbinding met de markt?” Onze gids antwoordde dat alle zaken met betrekking tot politiek achterwege gelaten worden, en zij nog enkel geïnteresseerd zijn in de economie. Maar hij vertelde ook dat Manitou had verklaard dat het doel van de stad was zijn rijkdom te vergaren, in zijn eigen woorden, “om zich te beschermen tegen een toekomstige crisis.” Aristoteles maakte deze opmerking: “Dat is verontrustend.”
Eindelijk arriveerden we op de top van de heuvel, met uitzicht op de tempel van de Manitou.
Vertaald door Florius Christiaan van den Kasteele van Eckhardt.
Onderwerp: De belegering van Aornos - Hoofdstuk II 
ma apr 04, 2011 8:19 pm