De Droom
Ik, Ysupso van Alexandrië, vrome gelovige van Egypte, zal u mijn openbaring beschrijven die mij was getoond in een droom. Het mag vreemd lijken een droom te bekijken als een echt voorgevoel, maar het lezen van mijn openbaring zal u aantonen dat dit geen gewone droom was. Ik dank de Allerhoogste om mij deze goddelijke taak toe te vertrouwen om Zijn wil aan de wereld te verkondigen.
Mijn droom begon met een zacht wit licht. Ik had het gevoel dat ik mezelf moest wakker maken en, zoals in de vroege ochtend, verdween beetje bij beetje mijn vermoeidheid. Het licht bracht, langzaamerhand met mijn denkbeeldige wekker, zijn hoop kleurschakeringen. Toen zag ik een groep schepselen, mensen met de grote vleugels van vogels, omgeven door een verlichtende ring. Ze bruisenden van liefde en goedheid. Hun blikken waren vol van aardigheid en gevoeligheid en tederheid.
Ik zag daar bij mij al de mensen die, door hun heilige deugdzame leven, de status van engelen hadden bereikt. Zeven van hen overtroffen hun gezellen door het gevoel van goedheid dat zij uitstralen. Ik herkende zonder problemen de zeven gezegende aartsengelen van God: George, beschermer van de vriendschap, Miguaël, beschermer van de vrijgevigheid, Raphaëlle, beschermster van de overtuiging, Gabriël, beschermer van de soberheid, Michiel, beschermer van de rechtvaardigheid, Selaphiel, beschermer van het plezier, en Galadrielle, beschermster van de bewaring.
Achter hen, zag ik een enorme idylische landschappen. Alles bruisde van grote schoonheid en ik wilde niets liever dan hier blijven tot in de eeuwigheid. Maar het leek vrij leeg. Ik kon de ontelbare verkozenen, die het Paradijs bevolkten, bewonderen. Op hun gelaten zat een uitdrukkingen van grote gelukzaligheid. Het zien van zo'n geluk dat zij die in verdienste leefden vervulde, ik was verheugd voor hen en hoopte dat ook ik hierbij zou mogen horen.
Dan hoorde ik een harde, maar toch serene stem tegen mij zeggen: Zij die je hier ziet zijn zij die wisten hoe zij het Paradijs moesten verdienen, volgens het woord dat ik Aristoteles en Christos toevertrouwde. Maar weet dat de toekomst niet zo helder is voor allen. Ik begreep dat het God Hemzelve was die deze goddelijke boodschap aan tot mij richtte. Vervolgens lieten de engelen mij alleen in gemeenschap met de Allerhoogste. Kijk in de plas met water aan je voeten, zei Hij tot mij.
Ik zag een prachtig land daar. De zachte warmte van de zon koesterde de bomen van de boomgarden, voedde de aren van de gierst, die rechtopstonden, trots, naar de hemel wijzend, en gaf zijn liefde aan de groenten, die weelderig groeiden. Verder, kon ik de koeien zien die zich rustig voedden, vergezeld door de schapen, veilig gehouden door hun herder. De aangename bries verleende zijn kracht aan de molenaar door de wieken van de molen te laten draaien.
De zee voorzag de vissers van veel vis, zodat ze zich konden voedden en zijn landelijke maar zo plezierige geuren, voor zij die het kon appreciëren, konden opnemen. Te midden van dit vredige leven stond een stad, aaneengeknoopt met muren, zwermend van de activiteit. De ambachtslui werkten om aan de noden van de bevolking te kunnen voldoen en de handelaars spraken vol lof over hun goederen aan hun klanten op de markt.
De kinderen speelden, lachend en lopend in de drukke straten. De herbergen waren gevuld van gelach en de geluiden van vloeistoffen die in kruiken werden gegoten. Een kleine groep verzamelde zich rond de burgemeester, die luisterde naar hun vragen en ze beantwoordde. De klokken galmden en grote aantallen van de inwoners verlieten hun huizen om naar de mis te gaan.
Onderwerp: Het Einde der Tijden I: De droom 
do apr 17, 2008 12:40 pm