Aantal berichten : 1123 Registration date : 04-07-08
Onderwerp: Lofrede II - Van het Zijn tot het Zijn wo maa 16, 2011 11:59 pm
Citaat :
Van het Zijn tot het Zijn
Door de stomverbaasde menigte liep de zwaarste tegenstander van alle strijders van de geest; Cratyle, de Doofstomme Filosoof. Hij had eerder al de beroemde Heraclitus op zijn eigen grond verslagen met het toen beslissende argument dat
« Men niet twee keer in dezelfde rivier kan baden »
Cratylus zei
« We kunnen nooit een keer de waarheid vertellen zonder dat iemand het van richting doet veranderen of er zijn eigen uitleg aan probeert te geven, daarom zal ik vanaf vandaag mijzelf nooit meer met woorden uiten. »
Cratylus werd gevolgd door zijn coach, die zijn voorhoofd afveegde en nam plaats tegenover de profeet die tegen hem begon te spreken terwijl zijn vinger roerde om richting te geven aan de uitspraak:
« Ik niets kan zeggen dat begrijpelijk is op deze veranderende wereld »
Deze uitspraak was bedoeld om zijn geduchte tegenstander om de tuim te leiden. Deze hoorde de woorden aan als een effectieve aanval op zijn doel, maar Cratylus wist zich nog net staande te houden. Met de bescherming van zijn gezag sprak hij:
« Onze blik op de wereld wordt enkel maar vertroebeld door onze spraak. Wij spreken onszelf tegen en verdraaien de waarheid naar onze eigen hand. »
Cratylus, toch gedestabiliseerd door de opmerking van de Profeet, probeerde te peilen in welke richting zijn rivaal zou gaan en kreeg hierdoor een spanning op zijn middenhandsbeentje waardoor hij zijn middelste vinger ophief en zijn andere vingers vouwde.
De profeet greep deze kans en zette de situatie naar zijn voordeel:
« Als we het voorbeeld nemen van Paulodaure, wiens lichaam geteisterd werd door diens langdurige verblijf in de taverne. Deze kroop vaker op handen en voeten terug naar huis waardoor hij een grotere gelijkenis had met een reptiel of een viervoeter dan met een mens, omstanders kunnen tegen elkaar hebben gezegd dat, omdat hij zich zo voortbeweegt hij als zodanig dus er één moet zijn. Iedereen is het er echter over eens dat hij een tweevoeter is (alhoewel hij niet de macht had om zich zodanig te uitten) »
Cratylus begreep het maar al te goed en begon te zweten van angst, hij probeerde zichzelf af te koelen door met zijn handen te wapperen.
Aristoteles zei:
« Alles goed en wel, maar mensen ondergaan nu eenmaal veranderingen en dat is wie wij zijn. We kunnen ons misschien gedragen als doelloze en nutteloze wezens door ons niet met woorden te uitten, maar dat neemt niet weg dat dit slechts schijn is van wat wij werkelijk zijn; denkende wezens. »
Toen deelde de wijze man de ultieme klap uit:
« Zelfs al zegt de Doofstomme Filosoof hier geen woord omdat hij dit niet wenst, we weten allemaal dat wij als mensen grote kletskousen zijn. Dat is de waarheid en dat is hoe wij als wezens zijn. Daaraan kun je niet veranderen en wil je ook niets veranderen, want het Woord is het geschenk dat de Almachtige aan de mensheid gaf. »
Deze laatste aanval bracht de tegenstander op zijn knieën en zijn duim zonk naar de grond, waarmee hij aangaf "ik heb de strijd verloren". Hierna tilde de juichende menigte de profeet in de lucht en kroonde hem tot winnaar (en dus zweefde de profeet hierna van geluk, zoals ze zeggen)
Onderwerp: Lofrede II - Van het Zijn tot het Zijn 
wo maa 16, 2011 11:59 pm