Hoofdstuk V
De Koning der Zonden
Dat duurde weken en zelfs maanden. De menselijke ondeugd kende geen grenzen meer. Verder had op dit ogenblik niemand ook maar de minste intentie om te werken. Geweld en de onfatsoenlijke aanvallen waren hun dagelijks brood. De graanschuuren werden omvergehaald en iedereen vocht om zoveel mogelijk voedsel te krijgen. Zij wilden niets anders dan zich overgeven aan hun buitensporige verlangen naar materiële dingen.
Allen waren voorzicht naar elkaar. Het minste voorwendsel was al reden om opnieuw een symfonie van geweld te doen losbarsten. Als er één, gedreven door hebzucht, voedsel benijdde dat een ander had en het probeerde te stelen van hemzelf dan beantwoordde die ander, vol van inhaligheid, dit direct met geweld. Niemand sprak meer woorden die niet een bedreiging of belediging waren.
De mannen en de vrouwen keken niet meer op naar de sterren. De zonde had de controle over hun leven overgenomen. Zij vergaten zelfs het bestaan van God en voelde niets meer van Zijn liefde. Zij hielden nergens meer van behalve de ongezonde genoegens van de zonde. Nu zonder Oanyus om hen te leiden, werd de deugd vergeten en de zedeloosheid werd hoog op een voetstuk geplaatst in hun gehate leven.
De enige communicatie die zij nog hadden met de wereld om hun heen was met het wezen dat God geen naam had gegeven. Het zwolg in blijdschap, denkende dat het eindelijk aan de Allerhoogste had laten zien dat zijn antwoord waar was en dat van Oanyus onjuist was. Volgens dit wezen, moesten de sterken heersen over de zwakken en moesten de zwakken zich altijd overgeven. Het ontkende de macht van de liefde en haatte Oanyus vanwege de zuiverheid van zijn geloof.
Het was de enige die zich herinnerde dat hij was begraven in het centrum van de stad. In trots ging het naar de tombe en haalde de grafsteen naar boven. Het groef het lichaam van Oanyus op en danste de hele nacht, het lichaam vertrappend, en zingend van vreugde over het vernietigen van zijn werk. Overal om het heen brandde de stad, de mensen vochten, werden aangerand, pleegden zelfmoord en werden gezamenlijk gemarteld. Het uur van zijn triomf leek te zijn aangebroken.
Het ging naar de mijnen om te ontdekken wat het nodig had om een kroon te smeden als heerser over de Schepping. De kroon werd gemaakt van goud, zilver, robijnen, emeralden en alles wat men kon vinden dat enige waarde had in de wereld. Het gewicht getuigde van de trots en haat richting de mannen en vrouwen die het wezen het gecorrumpeerd. En deze was de enige die zijn ogen richtte naar de hemel, maar enkel om zijn grijns van triomf te laten zien aan God, waarvan het verwachtte dat Hij zou toegeven dat Hij fout was.
Toen besloot God de mensen een grote les te leren omdat zij Hem verraden hadden. De hemel werd zwart boven de gemeenschap en de wind blies met grote kracht. Hij sprak tot hen: ‘Toen ik jullie Mijn liefde gaf, wendden jullie je af van Mij, de voorkeur gevend aan het luisteren van de woorden van het wezen dat ik geen naam gaf. Jullie gaven er de voorkeur aan om jezelf over te geven aan aardse genoegens liever dan te zoeken naar Mijn genade.’
Hij voegde toe: ‘Ik heb voor jullie een plek geschapen die de Hel heet, ik heb dit geplaatst in de maan, waar de slechtste van jullie een eeuwigheid van kwellingen zullen doormaken om jullie te straffen voor jullie zonden. Binnen zeven dagen zal jullie stad worden verzwolgen door vlammen. Zij die hier blijven zullen een eeuwigheid moeten doorbrengen in de hel. Echter, Ik ben grootmoedig, zij onder jullie die in staat zijn om boete te doen zullen een eeuwigheid doorbrengen op de zon, in het Paradijs.
Onderwerp: [Vertaald] Deel II: Voorgeschiedenis; De Koning der Zonden ![[Vertaald] Deel II: Voorgeschiedenis; De Koning der Zonden Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
vr aug 22, 2008 8:09 pm