Hoofdstuk XIV
Hoewel de maaltijd met zeer veel plezier werd genuttigd, en alle gesprekken zeer gelukkig waren om de oprichting van de nieuwe Aristotelische Kerk te vieren, merkte ik dat de ogen van Christos een vreemde uitdrukking kregen. Zijn ogen kregen een uitdrukking van treurigheid en melancholie. Hij was stiller dan normaal terwijl nochtans veel van zijn apostelen vrolijk praatten over vrede en liefde.
De houding en het gedrag van Christos hadden mijn nieuwsgierig gemaakt en ik wilde weten wat er met hem was, daarom ben ik op hem afgestapt en heb hem gevraagd:
“Meester, waarom trekt u nu dit gezicht? U pruilt?”
Hij fluisterde toen tegen mij:
“Heb je niet gezien, Samoht, mijn jongste vriend, mijn trouwste volgeling, dat Daju vertrokken is? Waarschijnlijk om iets tegen mij voor te bereiden! Waarschijnlijk is hij omgekocht en nu zal hij zijn lot vervullen en zal de profetie worden vervult!
Hierop antwoordde ik:
“Maar meester, laat deze man toch in een hoekje huilen. Als de Romeinen u gevangen wilde nemen hadden zij dat allang gedaan! In plaats daarvan zijn zij weer vertrokken!”
En Christos, die zijn einde voelde naderen, keek me met zo’n ontroerende uitdrukking aan, zo verstoord, dat, wanneer ik er nu weer aan terug denk ik weer een brok in mijn keel krijg.
“Samoht, luister naar me, wanneer ik gestorven ben, verspreidt dan het goede nieuws zoals ik u dat gevraagd heb. En wanneer jij een oude man zal zijn, schrijf mijn geschiedenis dan op opdat deze zal worden gekend en gehoord. Beloof me dat, ik zal het je niet nogmaal zeggen… Hoor… Ik hoor reeds de wachten naderen.”
Na deze woorden leek de grond te beven onder de voetstappen van de sandalen van de soldaten van het vreemdelingenlegion. De discussies aan de tafel vielen stil en maakten plaats voor een bezorgde stilte. Décurion en zijn wachten ging voor de tafel staan. Aan de kanten van de officier stond Daju welke Christos aanwees met zijn vinger en de volgende woorden sprak:
“Hij is het! Hij is het! Groot met een baard, daar, erg groot! Hij komt hier om de zittende macht omver te werpen.”
Toen stapt de wachters op Christos af. Alle apostelen uit de weg duwend welke Christos wilden beschermen. Zelf werd ik weggeduwd en rolde ik over de grond toen ik het kleed van mijn Messias vasthield.
Na veel trekken en duwen lukte het de wachters om Christos uit de herberg te slepen. Zelf had ik geprobeerd de soldaten tegen te houden door één van hen aan de cape te grijpen om hem te doen laten wankelen. De officier beval hierop mij eveneens te arresteren. Zo was het dat wij beiden werden voorgeleidt aan procureur Pierre Ponce.
Onderwerp: [Vertaald]Leven van Christos: Hoofdstuk XIV ![[Vertaald]Leven van Christos: Hoofdstuk XIV Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
ma aug 25, 2008 11:49 am