Hoofdstuk XVI
Het was een gruwelijk moment! Ik werd op de straat geworpen door de wachter en deze gaf mij nog een schop na met zijn sandaal. Het was tijdens dit moment, dat mijn blik als kind had plaats gemaakt voor het inzicht. De vertrouwelijke mededelingen van Christos hadden mij tenslotte de hele onmetelijkheid laten zien van de geschiedenis van deze man.
Tranen liepen over mijn gezicht. Het kon me niet schelen. Mensen keken naar me. Sommigen met een blik van medeleven, anderen met een geamusseerde blik.
Plotseling hoorde ik, door al mijn overpeinzingen heen, een trompet schallen. Instinctief volgde ik het geluid van deze trompet, welke mij tot aan een grote plaats leidde.
Een Cohorte van soldaten van het vreemdelingenlegion, begeleidden Christos, Pierre Ponce en de grote Heidense priester welke aan het hoofd liep. Iedereen liep, met een langzame stap, naar de berg van de veroordeelden…
De stoet werd door steeds meer mensen gevolgd, en hun schreeuwen vulden de straten en steegjes, en stegen op naar de hemel. Maar niets, maar dan ook echt niets kon de stoet, welke Christos naar de berg leidde, tegenhouden. Zelfs het geschreeuw van Natchiatchia en de apostelen niet.
Samen met Christos, droeg men eveneens twee anderen weg die veroordeelt waren. Zij heetten Black en Decker en moeten gevierendeeld worden.
De beklimming was, door het warme weer, zwaar en vermoeiend. De zon straalde warm over de stad en leek het gevoel van malaise en spanning te bedekken. Maar de zon verhinderde niet dat de aankomende dood werd uitgesteld.
Pierre Ponce en de grote priester, welke niet vermoeid waren omdat zij te paard waren, bereikten weldra de top van de berg. De menigte hoopte zich op en rond de berg. Daarom werd er besloten dat deze excecutie voorbeeldig moest zijn, zodat niemand het ooit nog zou wagen de openbare orde te verstoren.
Christos werd gedurende een uur door wachters gegeseld, maar nooit ontsnapte er een kreet aan zijn mond. Hij verdroeg het erge lijden kalm en rustig.
De beulen bespotten hem en beledigden God, enkel en alleen om zijn woede te ontlokken. Maar nooit antwoordde hij, zelfs wanneer zij hem aan het kruis bonden met touwen en katrollen, volgens de wensen van de grote priester, bleef hij stil. Christos bleef van marmer voor de wreedheid van deze mannen. Hij was de enige in zijn lijden en in zijn straf, maar hij werd gesteund door het vertrouwen in God. Zijn gezicht was nog nooit zo mooi als op die dag. Zijn angst was voorbij gegaan en hij had slechts nog uitdrukkingen van diepe liefde en grote innerlijke vrede op zijn gezicht.
De Romeinen en Heidenen besloten daarom om tot de ergste dingen over te gaan. Zij spijkerden Christos op een groot kruis van hout dat men vervolgens rechtop op de heuvel zette.
En Christos hing daar, menselijk, beheerst, als een lam dat op het punt staat geslacht te worden…
Hij zou geofferd worden omdat hij de huidige valse waarden en normen van het tijdperk in gevaar had gebracht.
Christos stierf na uren van doodstrijd… doodstrijd waarin hij de Almachtige vroeg om genade te tonen voor de mannen welke rond hem stonden.
Het was pas toen het avond werd, en de lucht frisser werd, en de hemel zich verduisterd had, dat Christos zijn ziel in een laatste zucht aan de hemel teruggaf.
Toen spleet de hemel op en een grote straal van licht scheen op het lichaam van Christos, welke hierdoor met een stralenkrans werd omgegeven. Zonder dat deze halo van duidelijkheid verdween begonnen plots de hemelen te grommen en schoten er bliksemschichten naar beneden welke de daders van deze gruweldaad straften…
Angst had zich meester gemaakt van de aanwezige Romeinen en zij vluchten weg van de heuvel. Toen begon het te regenen. Het bloed van Christos werd weggespoeld en vermengde zich met het zweet en de tranen van de twee andere veroordeelden.
Maar op een gegeven moment stelde de natuur zich gerust en de regen en de bliksem stopten. Het dreunen van de donder zweeg en de wolken verwijderden zich, waardoor de straal van licht kon doorbreken door de donkere wolken, waardoor deze, samen met de regen die gevallen was, de berg verlichtte en onder water zette.
Het is op dat moment, dat wij allen stonden te baden in het licht van de Almachtige, dat een wolk van hemelse engelen naar beneden daalden. Zij namen het lichaam van de Messias, gids en spiegel van de godheid, en hesen het tot aan de hemelen, alwaar het zich kon vervoegen naast de troon van de God.
Onderwerp: [Vertaald]Leven van Christos: Hoofdstuk XVI ![[Vertaald]Leven van Christos: Hoofdstuk XVI Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
ma aug 25, 2008 11:51 am