Schepping VII: De liefde
God gaf geen antwoord aan het wezen dat de dominantie van de sterken over de zwakken had verdedigd.
Hij wendde zich tot een andere groep schepselen. Het was precies die groep die uit mensen bestond die de wereld hadden doorkruist. God wist dat deze groep geloofde dat zij door God werden afgewezen. Deze mensen dachten dat zij elk talent ontbeerden. Zij geloofden dat zij het uitschot van de schepping waren als gevolg van hun veronderstelde inferioriteit. Maar onder hen, de man met de naam Oanyus droeg, zonder het zeker te weten, het antwoord in zich op de vraag die de Meest Hoge gesteld had.
Omdat Oanyus twijfelde, keek hij vaak naar de sterren, in de hoop God te zien. Hij hield van God met een oprechte liefde, maar hij wist niet of dat de echte betekenis van het leven was. Hij wilde zijn antwoord graag geven, maar zijn groep beschouwde hem als zwak van geest en niemand liet hem spreken. Maar God was omnipotent. Hij had de groep klagende mensen gehoord. Maar boven alles, had Hij de liefde en de twijfel in het hart van Oanyus begrepen.
Toen, kwam er een lichtstraal uit de hemel die scheen op Oanyus. Alle schepselen waren verbaasd, en bewonderden het zachte licht, dat de mens bescheen. Ze gingen allen opzij, en lieten hem alleen tegenover het aangezicht van God. Hij aanschouwde zijn verlichte lichaam vol verbazing. Toen wendde hij zich tot de andere leden van zijn groep. Voor de eerste keer in zijn leven zag hij geen minachting in hun ogen, maar respect.
En God vroeg hem: “En jij, mens, heb jij geen antwoord voor Mij? Ik heb hier Mijn hele schepping bijeen gebracht om diegene te ontmoeten die Mij het goede antwoord kan geven op Mijn vraag. Jij kwam en jij gaf geen antwoord. Dan draag Ik u nu op om te antwoorden”. Oane, bang geworden door de strenge toon van zijn schepper, sloeg zijn ogen naar Hem op en zei gehaast: “Maar, Meest Hoge, ik weet niet of mijn antwoord goed is”. En God beval hem: “Zeg het Me en Ik zal je antwoorden!”.
Toen zei Oane: “U maakte het mogelijk dat Uw schepselen zich met elkaar voeden. Zij moeten gaan jagen en doden om in leven te blijven. Op dezelfde wijze moeten zij vechten en hun leven verdedigen. Maar geen enkel is de ultieme sterkste of zwakste. Niemand is altijd hoger of lager dan de anderen. Wij zijn allen gelijk in het leven en we zijn allen Uw nederige dienaars. Want U bent onze schepper.
“Daarom gaf u de meest mooie talenten aan al Uw schepselen. Elk heeft zijn eigen plaats in Uw schepping. Hun talenten maken het hun mogelijk op die plaats te vinden. Dus, er is geen enkel schepsel dat uw voorkeur heeft, Oh Meest Hoge. U houdt van ons allen op een zelfde manier en evenveel en wij allen moeten U daarom liefhebben. Want zonder U, zouden we niet bestaan. U schiep ons, zonder dat U daartoe verplicht was en wij moeten U liefhebben uit dank voor Uw gebaar.”
“Wij zijn natuurlijk verbonden met de materie, onderworpen aan haar wetten, maar ons doel is om naar U te gaan, de Eeuwige Geest en het Perfecte. Daarom, is liefde het doel dat U gaf aan het leven, naar mijn mening”. Toen zei God: “mens, aangezien jij de enige bent die heeft begrepen wat liefde is, maak ik jouw soort tot Mijn kinderen. Aldus weet je dat jullie talent is dat je Mij kunt liefhebben en elkander. De andere soorten kunnen enkel zichzelf liefhebben.”
Onderwerp: Schepping VII: De liefde 
do apr 17, 2008 12:31 pm