Hagiografie van Sint-Stephen Harding

Onderwerp: Hagiografie van Sint-Stephen Harding vr maa 02, 2012 11:59 am

Citaat :: Sint-Stephen Harding

"Gescheiden van het lichaam naar verschillende delen van de wereld, zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden door de ziel ...
Wonen in dezelfde buurt, met dezelfde gewoonten. "

Het heilige leven van de heilige Stefanus, de stichter van de Cisterciënzer orde (Ordo Cistercensis), schrijver van de cisterciënzer regels en het Handvest van de Liefde. Hij die zijn hele leven werkte voor het vervullen van de ideale monastieke gesteld door Sint-Benedictus.

Dit is het werk van Monseigneur Zaguier Bouviers, volgens vele verhalen van de tijd, en geschreven in de Cisterciënzer abdij van Sint-Arnvald Noirlac.

Eerste jaar

Sint-Stephen is geboren omstreeks 1060 in Dorset, het zuidelijke deel van Albion, in de oude en adellijke familie van Harding. Niemand weet veel over zijn ouders, behalve dat zijn vader een beheerder was. Hij werd bewonderd en geliefd door zijn huurders, voor wie hij was erg gul was. We weten ook dat Stephen een goddelijke opvoeding kreeg. Veel steun kreeg hij in zijn opleiding. Tot het punt waar zijn kennis hogere steeg dan de lokale goddelijke autoriteiten.

Stephen Harding steeg in zijn donkere kant van het leven in het monastieke leven. Dank zij het goed werk van de monniken toentertijd weten wij veel over het exacte leven van hem. We weten dat hij de Benedictijner abdij van Sherborne stichten op een leeftijd van vijftien jaar. Na een snelle goed opleiding, werd hij opgevoed door vader Roger, broer van Lisieux. Deze was van Noorse afkomst. Zijn kennis in de christologie maakte deze man erg vredelievend. Stephen bleef voor vier jaar in het klooster in Sherborne. Vurig bidde hij onvermoeibaar uren achter elkaar. Deze vier jaar gebuikt hij om alle boeken uit het klooster te lezen en hiervan te leren. Hij werd de beste geleerde in het klooster. Bovendien moest er na de dood van de abt van Lisieux, een nieuwe abt worden aangesteld. Richard de MacGroar, een Schot, werd benoemd tot de nieuwe abt voornamelijk door zijn erudiet. Hij had iets tegen de Fransen. (De franse cultuur was vooral op een bepaalde plek te blijven en die te aanbidden) En inderdaad MacGroar wilde zijn kloosterleven vooral rondtrekkend inrichten. Op de een of andere manier kunnen we zeggen dat het een voorloper was van het concept internationaal. Zijn invloed was groot en zijn bijnaam werd Sint-Etienne met als grootste taak de Cisterciënzers te leiden.

- De Benedictijner Abdij van Sherborne -

Echter, Saint Etienne bleef niet lang in het klooster, omdat de abt hem in die tijd een opdracht gaf om naar het seminar van Winchester te rijden. Gregorius VII stuurde brieven rond om de opleiding van priesters te verbeteren. Dit leek hem essentieel in de strijd tegen het nicolaisme en simonie. Stephen was in staat om het aristotelisme als leer aan te bieden de meest vooraanstaande theologen. Stephen ontdekt de futiliteit van de benedictijnse monastieke ideaal en hij probeerde dat te veranderen.

Stephen wilde graag een eigen klooster bouwen. Hij slaagde erin om een ziekenhuis te vinden onder het gezag van een belangstellende. Zij was de enige echte baas van het ziekenhuis waar zij geneeskunde gaf. Andere pogingen voor meer belangstelling viel in het water. Een nieuwe abt slaagde erin MacGroar en Aldobrandeschi Nicolo, een Italiaanse, naar Sherborne te sturen omdat zij het niet eens waren met de ideeën van Stephen.

Canterbury en Rome

Sint-Stephen verhuisde vervolgens naar Canterbury. Waar hij de zetel van het primaat kreeg. Die was geplaatst onder de bescherming van de nieuwe aartsbisschop, Boudewijn van Exeter, in de buurt van de koninklijke familie in Normandië. Stephen werd seculiere geestelijke, terwijl de aartsbisschop hem onderwees als decanaat van de kathedraal. Stephen Harding was toen vijfentwintig jaar. De theologen van de stad, en zijn collega's van het klooster van de kathedraal, bleven door brieven op de hoogte van de gebeurtenissen in Rome. Sint-Etienne was ondertussen bekend geworden door zijn preken en werd hoge heer van koning Hendrik II.

Tot slot, stelde Boudewijn voor aan Stephen om een bedevaarttocht naar Rome te maken. Enthousiast ging hij dit gelijk bespreken met zijn ideale theologen. Stephen bereide zijn reis voor en legde wat geld apart voor de tocht. Daarna luisterde hij naar het koor van de Kathedraal.

Zijn reis begon met een oversteek over een groot kanaal. Het water kabbelde rustig toen Stephen overstak. Vervolgens ging hij naar Parijs waar hij een korte stop nam. Stephen ging praten met de theologen van de stad, hij werd hier erg verdrietig van. Ze hadden vreemde ideeën die niet te hervatten waren. Zijn reis ging door naar Rome langs vele Italiaanse steden. In Boulogne ging hij weer praten met de theologen. Deze waren veel vriendelijker dan diegenen in Florence. De weersomstandigheden zaten mee waardoor de reis snel vorderde.

Aangekomen in Rome, verdiepte hij zich een boek over Aristoteles. Hij ontdekte de boeken van lofzang en Aornos stoel. Vol plezier las hij deze boeken, maar na af loop was hij zeer teleurstellend in de boeken. Er zaten weinig tot geen argumenten in om de ideeën te ondersteunen. Toch maakt hij vrienden met de aartsbisschop van Lyon en primaat van de Galliërs, Hugh van Bourgondië. Daarna werd Stephen bekend door zijn verhalen, maar ook en vooral dankzij de theologische debatten die hij organiseerde. Deze leidde hem ook binnen de theologische faculteit van Rome. Hij ging zelfs in de pauselijke entourage, maar zijn ideeën waren een beetje teveel in de aristotelisme leer. Dit leverde hem kritiek op, en uiteindelijk gaf hij de voorkeur de aartsbisschop Hugh te volgen die terug naar zijn bisdom ging.

Molesme en Citeaux

Til op de Via Agrippa werd bereikt zonder problemen, de regio was moeilijk begaanbaar. Aangekomen in Lyon, maakte Stephen kennis met Robert de Molesme, die net zo heilig en nobel was als hij. In feite had Robert ook gehoopt op een kloosterleven. Hij had deze plannen ooit eens werkelijk gemaakt de abdij van Molesme. Echter, deze laatste was in grote problemen. Het was opgericht op een berghelling, een land dor en ver van een stad. Eigenlijk een plaats die niemand kende, de abdij was dan ook gezonken in verlatenheid. In eerste instantie bestond het slechts uit hutten van takken, rond een kapel gewijd aan Sint-Hubert. Al snel, werd het een huis met nieuwe monniken. Maar de vele mensen konden niets tegen de somberheid doen. Deze monniken werden wanhopig maar bleven trouw aan de Benedictijnse Regel van Sint-Benedictus. Stephen, echter beloofd om te komen en Robert te helpen bij de Molesme. Na enige tijd kwamen ze erachter dat het niet zo makkelijk was.

De twee monniken hadden een droom om een abdij te vinden op een vruchtbare aarde en droomde dat hij veel bezocht werd. Samen wilde zij een aanvraag indienen voor een nieuw klooster op de plek waarvan zij gedroomd hadden. Stephen moest echter men ervan overtuigen dat zijn ideeën, door hun originaliteit, maar ook door de ernst ervan, snel moesten worden behandelt. De vazal van de keizer heette Renaud de Beaune. Stephen verleide hem met vele verhalen over de toekomst van het klosster. De Vicomte uit Beaune bood hem een vruchtbare grond in het midden van een groot bos.

- Abdij van Citeaux -

Met een aantal monniken van Molesme, stichtte Stephen Harding en Robert de abdij van Citeaux. Er werd hard gewerkt op de landen eromheen om de abdij te kunnen bouwen. Ze verkochten het hout en waren in staat om stenen te kopen voor fundamenten voor hun abdij. In het eerste jaar slaagde de monniken erin om te profiteren van velden. De oogst was heel groot. Ze profiteerde erg van de velden om de abdij heen.. Met een drie-velds techniek zijn de monniken erin geslaagd om veel groente te oogsten. Het overige verkochten ze op de markt voor nog meer geld. De structuur was er, alles ging in harmonie.

Echter, het begin van Citeaux was niet altijd gemakkelijk. Als er onenigheid was in de nieuwe abdij, was het vooral over wie de abt zou worden van de Molesme Robert of Stephen Harding. De monniken werden verdeeld in twee facties, en de chaos was compleet tot de wijze Sint-Etienne besloot om zijn broer te herkennen als abt, om een einde te maken aan de verdeeldheid van de zogenaamde, niet al de Cisterciënzers, aanpak.

De monniken van Citeaux Molesme kwamen tot bekeren en vroegen Stephen Harding om hem als hun abt te accepteren. Stephen Harding en Robert waren in staat om samen de abdij te leiden.

Het Handvest van Liefde

Na het vertrek van Robert, werd abt Stephen uitgeroepen bij acclamatie. Hij benoemde zijn broer Alberic als prior van de abdij. Ondertussen was de Cisterciënzer kloosterorde bekend in heel Frankrijk. Er was dringend behoefte om de structuren van de orde bij te werken. Stephen schreef de nieuwe structuren op.

De nieuwe regel van de Cisterciënzer orde luidde: liefde, die bestaat uit het geven aan de armste en de weigering en afwijzing van het egoïsme, als voorbeeld, dat is de naleving van een gedragscode van eer en geloof.

- Scel hoofdstuk van Citeaux -

De abt van Citeaux, was bewust van de orde en de goede werking van het abdij. In de charter stonden dan ook bestuurlijke maatregelen. Hij was de eerste die deze regels vaststelde. Zo kon een Cisterciënzer abdij alleen worden geopend als drie monniken in dezelfde regio waren, en met instemming van de moeder-overste. De nieuwe abdij werd zo de dochter van de moeder abdij. Daarna maakte hij regel voor de werking van de verkiezingen voor de abten, de functies en de status van elk aanwezige in een abdij.

Sint-Etienne, wilde aangeven dat de Cisterciënzer regel het belangrijks was. Hij noemde het caritatis Carta of het handvest van Liefde.

Sint Bernard en zijn vorig jaar

De Cisterciënzer abdij bloeide en werd steeds belangrijker. De Cisterciënzer hervorming interesseerde veel mensen en de meest gerespecteerde theologen kwamen vaak in de abdijen.

Het is duidelijk dat de orde elk jaar nieuwe leden kreeg. Het was een komen en gaan van veel aanwezigen. Ze wilde allemaal in deugd leven en hoop krijgen. Vaak ging de jonge adel van hun geboortestad Dijon op avontuur in de Cisterciënzer orde. En Sint-Etienne die nog steeds bewondert werd was dik tevreden over de abdij. Sint-Bernard die briljant werd gevonden promoveerde en kreeg de meest belangrijkste taken van de abdij. Sterker nog, hij werd zelfs benoemd tot rector van de abdij, als een soort rechterarm van Alberic. Verantwoordelijk voor de viering van de kantoren, preekte hij elke zondag, de deugden en de voordelen van het Cistercianisme, en zijn kwaliteiten maakte hem een erg professionele man. Sint-Bernard ging naar Sint-Etienne die toestemming vroeg om naar een abdij-meisje op het land van de “Bussière in Ouche” te reizen.

- Sint-Bernard in de “Bussiere” -

Stephen, wilde graag een tweede abdij onderworpen aan de Cisterciënzer regels. De nieuwe abdij was slechts de eerste van vele, en dankzij de maatregelen van Sint-Etienne met betrekking tot het uitbreiding van de abdijen.

Sint-Etienne werd te oud om de Cisterciënzer orde nog te leiden. Ondanks zijn leeftijd bleef hij hard werken. Geleidelijk aan gaf hij zijn taken aan Alberic, die de derde abt van Citeaux werd, maar ook andere jonge mensen toonde enthousiasme en motivatie.

Tijden het mediteren was het gebied van de abdij prachtig te zien.

De dood

Sint-Stephen Harding, oprichter van de Cisterciënzer Orde en schrijver van het Handvest van Liefde, overleed vredig in zijn slaapkamer op de Cisterciënzer abdij, omringd door zijn broers van de cisterciënzer familie. De dag van zijn verlies was in mei terwijl de bomen en struiken van het gebied in bloei stonden. Zijn vrienden en familie weenden om zijn dood, en verscheidene hoogwaardigheidsbekleders, goddelijke of seculier, woonden zijn begrafenis bij.

Hij werd begraven in de abdij van Cîteaux, en ze markeerde de plaats van zijn graf door een steen dat werd gemaakt door een Bourgondische beeldhouwer. Zijn hart bleef in het lichaam, wiens heiligdom werd ingediend in het Aartsbisschoppelijk Sint-Jean-Baptiste de Lyon, zijn mijter werd gegeven aan de abdij van de “Bussière in Ouche, en zijn stok werd aangeboden aan de jonge abdij Noirlac.

Attributen

Sint-Stephen Harding wordt vaak afgebeeld met mijter en staf en vaak in zijn handen een model van de abdij van Cîteaux als herinnering dat hij de oprichter was. De algemene verschijning is vrij eenvoudig, en doet denken aan zijn gelofte van armoede.

Religie

De geschiedenis van de relieken van Sint-Stephen Harding is bijzonder. Eerst werden zijn lichaam, zoals de abdij van Cîteaux, verwoest door de Armagnacse stam in de burgeroorlog. Zijn hart bleef alleen over. De bisschop van Bouviers gaf later pas de betekenis aan het hart, waardoor die later bezocht kon worden in de Sint-Stephen's Toren. Zijn mijter werd op zijn beurt weer gebracht tot Noirlac. Nadat deze in verschillende plaatsen gelegen heeft. Deze laatste twee overblijfselen zijn nog steeds in Noirlac te vinden.

Onderwerp: Re: Hagiografie van Sint-Stephen Harding vr maa 02, 2012 12:27 pm

De abdij van Egmont zal blij zijn met deze vertaling.

» Hagiografie van Sint-Bernardus
» Hagiografie van Sint-Dominique
» Hagiografie Sint-Nicolaas
» Hagiografie van Sint Arnvald
» Hagiografie van Sint Thomas