Het leven van Marie-Madeleine van Sainte Baume (1266 - ?)
1. De jonge jaren van Marie-Madeleine
Marie-Madeleine werd geboren op 6 Juni, 1266 in Saint Maximin te Provence, in een klein klooster net buiten de stad.
Haar moeder, Zuster Marie- Thérèse, was verantwoordelijk voor het bestellen en bezorgen van het voedsel voor de communie van de nonnen.
De geboorte van Marie-Madeleine binnen de muren van het klooster wierp vele vragen op met betrekking tot de eed van celebatie van haar moeder. Meerdere onderzoeken werden uitgevoerd edoch geen enkel bewijs van aansprakelijkheid kon worden gevonden.
Zuster Marie-Thérèse verzekerde dat ze nimmer fysiek contact had gehad met de lokale bakker, de enige verdachte, omdat hij de enige man was die zijn goederen bezorgde aan het klooster. Door het gebrek aan bewijzen werd de zuster vrijgesproken, maar de twijfels bleven. De zaak werd gesloten en besloten werd dat Zuster Marie-Thérèse haar dochter in het geheim zou opvoeden.
De opleiding van Marie-Madeleine vond dus plaats in de besloten ruimte van de kleine keuken en het kleine administratieve kantoor waar haar moeder werkte. De studie van voedselbeheer, het correcte gebruik van voedsel en de eerlijke distributie van voedsel was haar voornaamste bezigheid gedurende de eerste vijftien jaar van haar bestaan.
Marie-Madeleine kende een immense hoeveelheid recepten, van olijf salades tot vijgcakes en ook geiten hutspot en was miraculeus met betrekking tot de berekeningen. Ze was zo goed met de nummers, dat haar moeder haar volledig vertrouwde met de totale verantwoording van het beheer, zonder dit aan iemand anders te vertellen.
2. De verbanning van Marie-Madeleine
Op de dag van haar vijftiende verjaardag werd in de kleine gemeenschap van het klooster een besluit genomen over de toekomst van Marie Madeleine. Ze kon niet met enig fatsoen een van de zusters worden, de latente jaloersheid, die zovele jaren waarde, tegen Marie-Thérèse was zo sterk dat geen zuster dat kon accepteren: waarom kon zij de enige zijn die zich mocht voortplanten en niet hun?
Dus werd besloten om het arme meisje te verbannen uit het klooster. Ze had zich nimmer voorgesteld dat er zoveel haat jegens haar was. De zuster bedachten dat 15 jaar, en met haar bruikbare kennis, de onfortuinlijke wel deze situatie zou kunnen overleven.
Aldus, op een maanloze nacht in de zomer van 1281, werd Marie-Madeleine door twee zusters het klooster uitgedreven. Ze moest een eed zweren om nooit en te nimmer te spreken over haar afkomst met niemand en tevens om nimmer weder te keren naar het klooster onder de straffe van publieke vernedering. De twee zusters brachten haar op de rug van een ezel naar de voet van de berg Saint Baume en lieten haar achter met een paar bezittingen en een kleine bundel voedsel, toen zonder een woord keerden ze terug naar het klooster.
De eerste nacht van Marie-Madeleine, alleen in de schaduw van de massieve berg Saint-Baume, was lang en vol verbittering. Maar de volgende dag passeerde zij de top en ging noordwaarts. Dit was de enige acceptabele bestemming zonder moeilijkheden.
Na een paar dagen lopen arriveerde ze in het kleine dorpje Correns. Ze sprak met een aantal inwoners in de herberg die haar vertelde dat de Heer van Correns op zoek was naar een kok; dus ging ze naar Kasteel Gibron waar de heer woonde en ze verkreeg zonder enige moeite de verantwoording over de keukens: ze had slechts een paar minuten nodig om een salade te maken die de smaakpupillen van de kasteelheer juist stimuleerden en er was geen vraag over wie hij zou aannemen.
3. Het succes van Marie-Madeleine
Haar leven zou een handicap kunnen zijn, maar ze kon zich goed aanpassen en werd een belangrijk persoon van het kasteel met haar culinaire talenten, geërfd van haar moeder. De overheerlijke schalen die ze bereidde voor de Kasteelheer en zijn gevolg maakte haar snel erg populair en vele nieuwsgierige personen kwamen elke dag met hoop om te proeven wat Marie-Madeleine had bereid.
Haar meester, de kasteelheer, was blij om zo’n grote aanloop te hebben in zijn kasteel, maar was bang hoeveel het zou kosten om hun honger te stillen. Dus vroeg hij Marie-Madeleine om een klein gebakje te creëren die goedkoop zou zijn en tegelijkertijd smaakvol, een gebakje die overal ter wereld bekend zou zijn, opdat de heer deze kon verkopen en een substantiële winst kon maken.
Marie-Madeleine, zijnde de culinaire expert die ze was, had niet veel tijd nodig om de oplossing te vinden. Het gebakje die ze creëerde was makkelijk om te maken en economisch, maar van een hoogstaande uitmuntendheid was het gebakje dat ze had uitgevonden. Het was gevormd als een schelp, van vergulde kleur. Het gebakje was al snel zo populair dat, de kasteelheer, zijn keukenhulpje vereerde door het gebakje na haar te noemen: «Madeleine».
4. De teleurstelling van Marie-Madeleine
Meer en meer mensen kwamen naar Correns om de madeleines van de Saint-Baume te ontdekken. Marie-Madeleine kwam niet meer uit de keuken, want ze moest madeleines bereiden en ondanks de hulp van al haar jongens en meisjes die haar assisteerden, had ze weinig rust: de kasteel kooktoestellen waren niet langer een geheim voor haar en Marie-Madeleine en haar succes was voortaan onbetwist.
Maar de behoefte van Marie-Madeleine’s dankbaarheid en haar wens om anderen tevreden te stellen brachten haar geen geluk. Integendeel, omdat ze de enige was die het gebak succesvol kon maken en omdat ze afhankelijk was van de bereidheid van haar meester, bleef ze haast dertig jaar opgesloten in de keukens van kasteel Gibron.
Gedurende deze periode was het nooit mogelijk om naar buiten te gaan, ze had nooit het genoegen mogen proven om een bewonderaar van madeleines te mogen ontmoeten buiten haar gastheer die de kwaliteit van haar werk controleerde. Nooit was ze in de mogelijkheid om terug te keren naar het klooster van Heilige Maximin om te bewijzen tegenover de zusters was haar mogelijkheden waren al die tijd, ze zag haar moeder nimmer weer...
Ze bad naar de Meest Hoogste en tot Aristoteles, maar haar gebeden werden niet gehoord gedurende deze dertig lange jaren. Haar naam was bekend, maar niemand had haar gezien en diegene die haar gezicht hadden gezien bij haar aankomst te Correns konden zich niet herinneren hoe ze er uit zag, zo lang was het geleden dat ze voor het laatst zich heeft laten zien in vol daglicht.
Er begonnen geruchten te circuleren over haar, sommige mensen dachten bijvoorbeeld dat Marie-Madeleine nooit had bestaan en dat de kasteelheer van Correns een tovenaar was die zijn bezoekers betoverde met haar vergiftigde gebakjes. Het was bovendien dit gerucht die Marie-Madeleine’s isolatie brak. Haar afwezigheid begon de reputatie van haar meester aan te tasten, de verkoop van madeleine’s liep terug: iedereen wilde zien wie de gebakjes maakte. De aandacht was slechts gericht op haar persoon en niet langer op haar gebakjes en haar meester. Toen gaf de kasteelheer van Correns toe aan de druk en organiseerde een presentatie
5. De ontsnapping van Marie-Madeleine
Er kwamen vele mensen naar de presentatie ceremonie van Marie Madeleine op de 12de December, 1311: het hof van het kasteel Correns was overvol en er waren vele mensen allen rond het hof, en vulde elke hoek van Correns. Marie-Madeleine’s angst om haar bewonderaars te te ontmoeten was moeilijk te overkomen en ze moest de gehele nacht wakker blijven om te bidden voor de benodigde kracht. Haar meester had haar angst gevoelt en dacht aan zijn eigen belangen en had bewakers voor de keuken gepost waar ze sliep om te voorkomen dat ze zou wegsluipen voor de ceremonie. Zonder twijfel had hij de acte de présence achterwege moeten laten, want toen ze haar publiek zag gedurende de ceremonie werd ze overspoelt met wanhoop: allen waren zwaarlijvig! Jong en oud, man of vrouw, rijk of arm, allen hadden een misvormd en vet lichaam.
Marie-Madeleine begreep plots dat dit fenomeen veroorzaakt werd door madeleine’s eigen heerlijkheid gemaakt met vrij vette boter. Maar het was te laat om nu nog terug te keren, deze personen hadden er zo veel gegeten! Ze werd zich bewust van de situatie en slaagde er in om te vluchten van Correns met al de energie die ze had, terwijl ze haar achtervolgers met de maag vol met gebakjes achterliet en zij sproken nimmer weer over Marie-Madeleine.
6. Het onderzoek van de Teutoonse Orde naar Marie-Madeleine
Ongeveer vijftig jaren later, kregen leden van de Teutoonsche Orde lucht van het verhaal en geïntrigeerd besloten ze om het verhaal nader te onderzoeken. Na het onderzoek te hebben geopend, de inwoners van Correns te hebben geïnterviewd en de archieven van kasteel Gidron te hebben geraadpleegd, kwamen ze tot de opinie dat de vermiste persoon als voorbeeld van een Aristotelaan gezien moest worden. Ondanks achtergelaten te zijn door de zusters van het klooster was het haar gelukt om bekendheid te vergaren in het hele koninkrijk. Illegaal opgesloten in de keukens door haar meester deed ze voor dertig jaar haar uiterste best om haar bewonderaars te voorzien van wat heerlijke madeleines door het ultieme offer te maken: ze leefde voor haar creaties om geluk te brengen.
Ze bewees vriendschap en zelf-opoffering door zich te geven voor het maken van haar beroemde gebakjes, van behoud door de middelen te vinden te blijven bestaan, van matiging door haar omstandigheden te accepteren en door haar meester uit te voeren, van rechtvaardigheid door zo veel madeleines als mogelijk proberen te maken opdat allen wat zouden krijgen, van genoegen terwijl ze deed waar ze het meeste van hield n.l. om te koken en van overtuiging door te geloven dat om zo te handelen zoals zij deed de wereld zou verbeteren, en tijdens al deze tijd de bewonderaars van madeleines zondigden buitenmate!
De heer van Correns bovenal: een zelfzuchtige man omdat hij alleen aan zijn eigen gewin dacht en een een jaloerse persoon omdat hij alle verdiensten van Marie Madeleine toewees. Maar de bewonderaars van madeleines ware ook niet onschuldig: egoïstische mensen omdat ze alleen dachten aan madelaines en niet aan Marie-Madeleine, gulzig om dat zij zichzelf volstopten met deze gebakjes en aanhangers van wellust door genoegens van het vlees te misbruiken.
De straf was algemeen: de heer van Corens verloor zijn enige bron van inkomsten en prestige en allen die madeleines misbruikten waren gevuld met gevuld met berouw en vol met spijt. De arme meid Marie-Madeleine, die de vernietigende gevolgen van het gebruik van haar creatie zag, reageerde logisch door die dag van daar weg te rennen. Maar ze vertrok niet zonder iets achter te laten: het is noodzakelijk om te weten dat ze succesvol was om de techniek die ze gebruikte om het beslag van de madeleines te kloppen vast te leggen in een theoretische mathematische formule: v = (Im (f *) df / dx) / |f ¦ ². Nu waren er vele schrijnwerkers die in het gehele koninkrijk die deze formule hadden gegraveerd op spatels, niemand weet waarom het nodig was om een spatel te maken, maar het feit blijft dat dit zo is. Toen Marie-Madeleine weg rende van kasteel Gibron, verdwenen al deze spatels en de formule was vergeten door iedereen! Tot, zo ongeveer dertig jaar geleden, bepaalde personen getuigen waren van een vreemd fenomeen: een spatel verscheen ’s nachts thuis (in het wilde weg), en de formule was altijd gegraveerd op de spatel. Alleen Aristoteles heeft de benodigde logica bezitten om dit fenomeen te begrijpen en snappen, wil de Heer dat de madeleines terug komen opdat de mensheid voor een tweede maal getest kan worden?
7. Marie - Madeleine's grot
Aldus werd op 24 april, 1362 een expeditie uitgezonden rond Correns om de verstopplaats van Marie-Madeleine te vinden. De berg Saint-Baule werd uitgekamd en na verscheidene maanden van niet succesvolle zoektochten stuitte de expeditie op een geïsoleerde grot, in een discrete steile helling van de berg. In de dieptes van de grot vonden ze een skelet.
Zij analyseerden deze voor een lange tijd en slaagde erin om vast te stellen dat het hier om een vrouw betrof. Toen onderzochten ze de grot nog wat meer, ze vonden de overblijfselen van een keuken met gebaksvorm in de vorm van een schelp, gelijk aan die bewaard in de vleugel “Marie-Madeleine” van het Correns’ museum, tevens vonden ze een spatel met de de bovengenoemde duistere inschrijving.
Het was een duidelijke gevolgtrekking en zo was het was gemakkelijk en unaniem afgeleid: ze waren inderdaad in bezit van het lichaam van Marie-Madeleine of Sainte-Baume! Er zal binnenkort een eeuw zijn wanneer de spatels terugkeren, de grootste wiskundigen zijn aan het werk en proberen de formule te ontcijferen.
Onderwerp: [Vertaald]Hagiografie van de Heilige Marie-Madeleine ![[Vertaald]Hagiografie van de Heilige Marie-Madeleine Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
ma aug 25, 2008 12:00 pm