Hoofdstuk 13
En ja! Deze man leek daar bekwaam van wonderen. Zijn vertrouwen was zo sterk dat het leek te stralen in de kerkgemeenschap van God. Wanneer wij probeerden om het beter te begrijpen, en wij hem ernaar vroegen, antwoordde hij ons altijd onvermoeibaar:
Mijn vrienden, God woont in elk ding, want hij is de maker van alles, hij gaat over al het levende, over de grassprieten, de vlinders, de wolken, zelfs over het briesje wind…”
Maar Christos scheen, in tegenstelling tot ons, bijna de goddelijke perfectie te bereiken. Hij voelde het goddelijke bestaan met zoveel vertrouwen aan, dat geen enkel wonder hem onmogelijk scheen.
Aldus, na het geheimzinnige vertrek van de Romeinse soldaten die, nu ik er vandaag aan terug denk, doodeenvoudig zijn vertrokken om versterking te halen, begeleidde Christos ons naar een groot statig huis welke en herberg was en tevens onderdag bood voor de nacht.
Christos had besloten dat wij daar de nacht zouden doorbrengen.
Toen het meisje van onze gastheren ons een kruik wijn kwam brengen en wat brood, herkende Christos haar als Natchiachia, welke tot hem het woord had gericht in de menigte.
Terwijl Christos de wijn betaalde, boog Natchiachia zich naar hem toen en vroeg hem: “Meester. Mijn ziel wordt in een greep van diepe kwelling gehouden. Ik wil u volgen, maar ik houd zielsveel van een man hier in de buurt. Zijn naam is Yhonny en onze liefde is zo zuiver als een zuivere diamant… Wat moet ik nu doen, wat zegt Aristoteles op dit gebied?”
Christos antwoordde haar: “Wanneer twee wezens zich door de zuivere liefde met elkaar willen verbinden laat God hen in zijn liefde wonen door het heilige sacrement van het huwelijk. Deze zuivere liefde, welke in de deugd heeft geleefd, wordt door God als belangrijkste gehouden omdat dit de hoogste hulde is die men aan Hem kan brengen. Maar net zoals de doop levenslang zal zijn, zal ook dit huwelijk een levenslange verplichting zijn. Kies verstandig Natchiachia, want eens u, uw vertrouwen geeft aan Yhonny dan kunt gij u er niet meer aan ontrekken.”
Deze laatste woorden leidden tot verbazing bij de andere aanwezigen… Natchiachia vervolgde:
“Maar meester, zullen wij wel sterk genoeg zijn om deze keus zonder zonden te eerbiedigen?”
Hierop antwoordde Christos:
“Weet dat elk mens van nature twijfelt, weet dat de liefde voor God net zoveel wisselvalligheden kan bevatten als dat het leven zelf wisselvallig is. Maar weet ook dat een deugdzaam leven het ideaal is waar naar ieder mens moet streven. Een gebed kan voor iedereen een middel zijn om de liefde te versterken, wanneer dat noodzakelijk is. Vergeet evenmin de macht van de genade, welke door Zijn barmhartigheid wordt gegeven.
Christos wendde zich vervolgens tot ons, zijn apostelen, welke hij tot bisschoppen had benoemd. Hij zei ons:
En u, mijn vrienden, zult zich volkomen aan God moeten wijden, zoals ik dat zelf doe. U zult niet van ieder evenveel houden en van niemand meer houden als van een ander. U zult zich nooit mogen binden door middel van het huwelijk en nooit de handelingen van het vlees mogen ondergaan.”
Bepaalde apostelen waren teleurgesteld met deze regel en begonnen te mopperen en lelijke woorden te fluisteren. Christos keek ze aan en zeidde tot hen:
“Deze beperkingen zullen de prijs van uw verplichting zijn. Leert om van ze te houden, want ze zullen u toelaten om uw heilige taak tot een goed einde te brengen.”
Maar Daju, waarvan het vlees niet sterk genoeg was, keek Natchiatchia met een boze blik aan. Hij had een jaloers temperament en beoordeelde de vriendschap, welke Christos had geschonken aan de Centurion, zeer jaloersvol en bovendien droeg hij niet de bijzondere welwillendheid ten gevolge van zijn leeftijd. Het is daarom dat hij opstond en tot Christos sprak:
“En waarom zou ik dat moeten eerbiedigen? Waarom zou ik moeten gehoorzamen aan een verplichting die mij niet betreft? Jij geeft ons de rol van bisschop, houdt jaloers het bevel over de kerk bij jezelf…”
Hierop antwoordde Christos hem kalm:
“Ik heb gesproken en je zult je er naar schikken. Ik houd het bevel, omdat ik u heb begeleidt tijdens deze zware weg. Op de hele weg ben ik als een vader, een papa geweest, welke op u heeft toegezien. Deze taak was zwaar en vermoeiend. Mijn rol is moeilijk en zwaar… ik put me uit want ik heb op mijn schouders het gewicht van het lijden van al deze mannen hier. Maar jij, Daju. In jou zie ik slechts de woede in je gezicht binnendringen, weet dat de taak die ik je heb toevertrouwd net zo edel is en net zo moeilijk zal zijn.
U zult daarom anderen aanstellen die samen met u als gidsen zullen dienen en die voor elke stad hun eigen verantwoordelijkheid zullen dragen. En u zult diegene zijn welke straks zal besluiten wie mij opvolger zal zijn.”
Maar Daju was woedend, hij moest door het Schepsel zonder Naam zijn omgekocht, want hij kon voordeel horen in de woorden die Christos tot hem sprak. Hij verliet de herberg zonder een woord te zeggen. Christos keek het tafereel aan zonder wat te zeggen en richtte zich daarna tot de Centurion, welke met ons mee was gekomen.
“En jij Gracius, als jij eveneens tot mijn herders wilt behoren, zult gij uw wapenen moeten laten vallen en vaarwel moeten zeggen, want zij zijn slechts middelen voor geweld terwijl jij de taak hebt om de vriendschap en liefde van God te onderwijzen.
En hij herhaalde nogmaals aan ons, aan iedereen:
“Dan, mijn apostelen, mijn klerken, om de weg die ik voor u heb geschetst te volgen. Om diegene die de gemeenschap van God willen betreden te dopen, om priesters aan te nemen welke zich volledig willen wijden aan de liefde van God, om tijdens biechten de zonden te willen wegwassen en straffen uit te delen aan hen die nog niet klaar zijn voor de liefde van God zal er op iedere zondag een dienst worden gehouden welke gewijdt zal zijn aan de zojuist genoemde daden.”
Na deze gebeurtenis, sprak Christos nog lang over zijn Kerk en de manier waarop hij deze, met een hoofd en vertakkingen tot een levend lichaam wilde scheppen. En de stevige basis van dit alles zou komen te liggen bij het volk dat erin wilde geloven. Ik heb voorts, van al zijn aanbevelingen, samen met mijn vrienden nota genomen en het zijn deze woorden die Titus en de andere discipelen de ruimte geven om het woord te verspreidden onder hen die het willen horen.
Onderwerp: [Vertaald]Leven van Christos: Hoofdstuk XIII ![[Vertaald]Leven van Christos: Hoofdstuk XIII Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
ma aug 25, 2008 11:48 am